Grecht deed het in Woerden

Vandaag was het dan eindelijk zover. HF werd in totale verwarring gebracht bij HH. Wat geval? HH heeft normaal gesproken de beschikking over eigen transport maar zo nu en dan is HF pertinent en eist dat hij zelf achter zijn eigen stuur kan zitten. Zo gezegd doen. Maar terwijl HF hiertoe geestelijk bereid was deed HH hem toch besluiten bij HH in de tijdelijke means of transportation te schuiven. HH had een vreselijk drama aangaande voertuigritueel achter de rug. De rit vanaf Zoetermeer had nog nooit zo lang geduurd zegt men. Gelukkig wil de lease mij meewerken en werd er getransformeerd naar (gaap) Toyota. Maar ach, alles went ook een vent. Nadat over en weer kon dan eindelijk worden vertrokken. Eerst nog even aarzelend Rotterdam maar algauw overheerste Woerden. Waarom weten we niet.
Wel kunnen we u verklappen.
Na een heerlijk eindje rijden in de nieuwe auto werd door genoemde lease mij voorgesteld de auto tijdelijk om te ruilen voor een (.pe.). Wij noemen geen namen maar u snapt dat genoemd persoon zijn leven aan een zijden staaldraad bevestigde. Wij besloten tot negeren, stel je na!
Nadat we hadden vastgesteld dat in Woerden overal vergoeding wordt gevraagd voor het deponeren van je voertuig, ook (gaap) Toyota werd alras besloten tot ingreep. Zodoende bewezen wij genoemd merk de laatste eer bij de naamgenoot alwaar u familie e/o kennisssen kunt laten opstoken teneinde.
Hadden wij al verteld dat wij in Woerden waren? Nou dat komt goed uit want wij wandelden de Grecht route. Aldaar goed aangegeven maar de HH zagen toch kans om er meer uit te slepen dan vooraf werd beloofd.
De route vindt u ook beschreven in Trouw.
Wij kwamen langs genoemde gemalen, de boerderij is aanwezig alsmede de knik in het pad, volledig overbodig natuurlijk. Ergens na het natuurgeweld en het 2e gemaal zijn de HH afgeweken en is eigen inbreng gekomen. Dit resulteerde in een extra 2 km. Voor HH niets natuurlijk maar eerlijkheid duurt. Hoe dan ook, Kamerik net niet, Woerden dan weer wel en m.b.v. schone en vlotte overzetknapen (tarief 1,50) kon de alternatieve route worden voortgezet, hoewel wij dat toen nog niet wisten. Maar de TT van HF bood uitkomst en raad.
Natuurlijk hebben wij met de plaatselijke koeien gefilosofeerd over Mexicaanse griep maar zij vonden Q erger. Met name later nog. Ook op veler verzoek een nieuwe foto van de kracht der HH alsmede een overzicht van de tanden en kiezen. Een kwartje voor wie de nieuwe kroon vindt!
In Woerden volgden wij wel weer de route en hervonden op meesterlijke wijze de auto.
Nadat wij onze schoenen in de (gaap) Toyota achterzijde hadden geplaatst, ook een veelzijdig ritueel, togen wij naar de Victoria BV voor Jupiler uit een tap en vers gesneden bitter garnituur.
Moge u een wijze periode voor de boeg hebben, zonder HH want wij laten zeker 4 weken verstek gaan en wel omdat.
Weest nadien echter welkom!
route 10,5 km, normaal ruim 8 km
makkelijk zeker maar kies voor de zekerheid toch een leesbril
leuk? Zeker maar met een serieuze ondertoon

Overigens dronken de HH per heer 3 bieren, proost!

Ontzeddammen

Sommigen, zo niet velen, gingen ons voor en waarschijnlijk zullen er ook nog wel wat volgen. Wat was het geval? De HH staken het water over en gingen op ontdekkingsreis naar het prachtig door water omgeven Willemstad. Nee, gekkie, niet op de Antillen maar vlak bij de Volkeraksluizen. HH heeft een tijdwijle geleden zich verzekerd van toediening van een aantal keren per week van de ochtendcourant met de initialen A en D. Met regelmaat verschijnen daarin routebe- en omschrijvingen bestemd voor wandeldingen. Blijkbaar was de vestingstad aan de beurt en wij laten ons graag (bege)leiden. Nadat er door een medicijnvrouw bij HH geen ernstige teennagelafwijkingen geconstrateerd was, kwam hij op weg toch langs HF en nam hem gevraagd mee. Dit zodat ze samen tegelijk konden starten vanaf een autoparkeergelegenheid in de schaduw ter hoogte van de haven van de stad met de W. Vol moed (niet ingedronken, maar van nature) togen we de vesting binnen en via Koepelkerk, Mauritshuis en trouwlustigen bestegen we het overigens voor honden strikt verboden Wallenpad. Vergelijkingen met A'damse Wallen raken kant noch. Wel traden ons personen tegemoet, waarvan 1 exemplaar duidelijk voorzien van documentatie zichzelf de achteraanvolgzame rol had toebedeeld. Ook deden zich vanaf dat moment vele momenten van ontzeddammingen voor. Maar goed. Via de Singel liepen we de wijde wereld in en na het doorsteken van een velddoorsteekplek deden we, zoals soms vaker, een grote ontdekking. We bleken te zijn aangekomen op steenworp afstand van de Hel. Nu zien wij niet echt bang uitgevallen, maar om in levende lijve de Hel te betreden gign ons te ver. Dus via Helwijk, langs mooi blauw huis en herkanskledingJoke de snelweg overgestoken om te gaan kijken wat Floris en Sabina van hun B&B/theetuin hadden gefabriceerd. Gezien de grote theekoppen(waar de bloemen al flink in groeien) en de grootte van de vork leek het ons beter snel door te wandelen. Hup de Fortweg op en wat we daar toch zagen en meemaakten!! Een niet groot huis waarvan een groot raam was dichtgemetseld bood ook woonstede aan een kaketoe.Al wat deze deed: niet de kaken toe houden maar slechts onophoudelijk een zwaar vervelend krijsen ten gehore brengen. Nee, dan zagen we liever een jonge ram, waarbij de horens zich begonnen te ontwikkelen. Hij vermaakte zich uitstekend met zijn newborn uitsteeksels en een gewillig ooitje. Bij de boerderij iets verderop had men een grote schuurdeur dichtgemetseld, zodat we een plaatselijke traditie vermoeden. In de mythologie verschijnt wel eens een paard met een mensentorso, maar hiero zagen we de andersomcombinatie en was overigens slechts het paardentorso geheel te bewonderen. Even een doorkijkje over de Sint Antonie gorzen en daarna ras weer over de Fortweg. Is het fort weg? Nee hoor, alleen is het door ontploffingsgevaar gesloten voor bezoekers. Daarom langs Dijkzicht en een kleine hoeveelheid waaltjes voor Margreet naar de Volkeraksluizen. Deze zijn met velen en groot. Op de lantaarndijk doken we snel de Beemden in en zagen een mooi versierde picknickbank. Al slingerend(het pad en daardoor wij ook) liepen we tussen bomen en struiken door om ergens weer op asfalt terecht te komen. Nog even konden we van natuur genieten, middels een doorsteek in een haag en over een hekje zo een grasdijk af. Daar werden we ontvangen door een uitzinnige menigte schaapjes. Emotievol liepen we nu naar de HH-auto om na ca. drie uren en 12 km schoenwissels te doen. Hierna togen we de vesting weer in, maar nu met het doel horeca. Volop aanwezig aldaar, dus eind goed al goed dachten we. Neergestreken bij de binnenhaven dachten we even dat er kinken in de kabel zouden komen. Een manspersoon, in het bijzijn van zijn vrouwelijke partner, deed verwoede pogingen ons middels aanhoudend knipogen en meer gezichtsbewegingen te verleiden. Uiteraard zinloos. Wat wel zeer zinvol was, is dat wat we leerden van een voorbijganger. Namelijk: lijdt u aan hoogtevrees, eet dan nooit van een bord! Met deze wijsheid en de geneugten van bittergarniturballen en kaboutertjesbier was het voldaan huiswaarts keren.

walk

Van Adam tot Zeddam

Eerst even dit. Hoewel de Vrouwen Andrea en Margreet erg graag de verslaglegging van dit weekend voor hun rekening wilden nemen, blijft dat een Herenaangelegenheid. Tot zover. Nu dan. Zoals reeds voorspeld, ging het zaterdags echt gebeuren. Na serieus föhngeweld op de verschillende kamers, kon toch al vroeg worden ontbeten, al dan niet met croissants en veel meer, zodat er van onderwegse lege magen geen sprake zou zijn. Onder het genot van zongeschijn en aangename temperatuur togen de heren en de heervrouwen gevieren richting het Bergherbos, alwaar avonturen te beleven zouden zijn. Als leidraad hielden we de route Hettenheuvel (via Tweevoeter) aan. Aangezien er sprake is van kopierechten enzo, wordt het een persoonlijke weergave van wat ons overkwam. Te in Zeddam gingen we langs de katholieke kerk aan de tevens hotelstraat en worstmethardestukken-/duimstraat en iets verderop togen we over Schapenweg naar langs huifkarverhuurcentrum. Hoewel paarden ons trachtten te verleiden, lieten we weten onze eigener benen te willen gebruiken. Zo gedaan. Al ras was er toen Bergherbos, waar we af en toe in en uit gingen. Even bleef de HH-vrouw acherop om vervolgens bij HF een zeer vervaarlijk bloedende wond te constateren. Niets aan de hand vond HF en hoepla. Een hijgend vrouwspersoon haalde ons in, maar niets kon ons afhouden van de langzaam stijgende klim over een lengte van 2 kilometer. We werden nog hertepootjesafdrukken gewaar, dus wild en alles om ons heen. Onderzoek leerde ons dat de Hettenheuvel waarop we ons bevonden maar liefst een hoogte van 92 meter kent. Zuurstofmaskers waren dan ook geen overbodige luxe. Na de top. We waren gewaarschuwd voor allerlei bewegende personen en jawel hoor, een aantal van hen op stalen rossen crossten langs ons en door de bossen. Even later keerde de rust weer en konden we weer volop genieten van de omgeving. De bossen, heuvels, open stukken, maisvelden en alle andere landstructuren die we in ons op konden nemen, staan ook wel bekend onder de naam "Montferland". Omdat we dit niet erg vonden en nog steeds niet overigens, liepen we in een gezellig tempo door tot het punt waarvan we wisten dat daar koffie, thee en van alles en nog wat genuttigd kon worden. De uitspanning genaamd 't Peeske. Hier doet men overigens natuurvriendelijk met waterterugwinsysteem, zonnepanelen en meer. Wij kunnen u verzekeren dat dat terug te proeven was in de drankjes en de appeltaart van hun grootmoeder. Tijdens onze zitting op het terras werden we verrast door de laatstovergebleven menselijk kanonskogel, voorzien van de essentiële beschermende hoofdkap. Bijpassend waren de colafles, het brood en de ruimtegeluiden. Helaas moesten we verder en dat deden we dan ook. Langs de camping met tippi kwamen we ook nog een nep-dassenburcht tegen. Bij de neus genomen liep ons vervolgpad gewoon weer langs bosrand en door het bos. Op en neer ging het, want de heuvels met hoogten van 67 en 77 meter moesten beklommen worden, alvorens we ze konden afdalen. Nadat we zicht hadden gekregen op een groot waterpompstation waren we bijna het bos weer uit en bij Zeddam terug. De Grafelijke Torenmolen uit de 15e eeuw werden we gewaar en dit was het algehele sein tot het opzoeken van horeca, zodat laving en beloning kon plaatsvinden. Uitverkoren werd het Tolhuis. Hier bleek de tijd gewoon teruggedraaid te kunnen worden en kregen we onder andere 12-uutjes voorgeserveerd, net als diverse wespen. Tsjonge, lekkert hoor. Even terug naar het hotel en een schoonheidsslaapje en opfrisdingen. Heerlijk fris aan de avondmaaltijd, waarvoor de kok speciaal voor ons slibtongetjes had ingekocht, maar helaas te weinig, zodat Vrouw Margreet het moest doen met een schnitzel. Er was geen gedrukte pret en zodoende. Hierna gingen we naar 's Heerenberg, zoals eerder gezegd. Na terugkeer werden we onder het genot van trekzak en verfrissende drankjes bezocht door meneer of mevrouw egel. Hoewel niet algeheel, maar wel het sein tot snurkuitoefening, want een overdagse wandeling van ruim 15 kilometer is daarvoor een aangewezen aanstichter.

Zeddam Phase I

Er heerst onrust onder de HH. Kent u die uitdrukking? Het rommelt flink maar niet in Zeddam, dat is er ook zo een. En "In Zeddam begint het leven pas". Hier en daar willen wij het bij laten. Hoe dan ook is er sprake van damesaanwezigheid en die eisten alle manieren van transport. Om die reden slechts kwam HF met vrouwpersoon naar HH toegereden in eigener voiture en werd er ten huizen van HH overgestapt in HH wagen en werd HH vrouwpersoon verenigd met. Natuurlijk de HH voorin, want zij weten waarheen. De vrouwen waren dermate kwebbelend dat wij al in de hotelkamers waren alvorens doordrong. In the meantime hadden dd HH ingechecked, koffers verplaatst, oh wat een mooie kamer gezegd en waren al bezig met andere zaken.
Eindelijk kon het dan beginnen en werd voorzichtig, wij moesten immers weer eens aan elkaar wennen na een jaar sinds Bad Bentheim, gestart met een soort wandelritueel. Natuurlijk wilden de dames ook genieten van een terras en bijbehorend. Vermeldenswaardig was de worst met harde stukken dus opzuigen was uit den boze. Tevens had Andrea ontmoetingen met duimzuigers die vriendelijk allerlei info aan haar meedeelden. Ook moet ons van het hart dat Herman niet precies wist hoe wij zijn naam wisten. Maar goed. Nadat spijzen en bier en wijn waren genuttigd ging de verkenning pas echt van start en kon Zeddam prijzen geven. Wij gebruikten hiervoor bijgaande route deels waarvoor dank. Hierbij viel een merkwaardig ritueel te aanschouwen. In dit dorp laten de honden elkander uit, getuige...Nadat wij van schreden waren teruggekeerd kon er aangeschoven worden voor de allang betaalde maaltijd en genoten wij aan een vaste tafel met variatie in schikking van verstrektheid. Hmm. Na wat gelummel hielden de dames eigen eer en konden de HH eindelijk zichzelf zijn en gingen via interne bar, een soort van kijken naar andere bars maar toch weer terug naar hotel ook gaan slapen. Natuurlijk gingen er de volgende dag stoere verhalen door het dorp.

Voor de zaterdagwandeling ontwerpen de HH een separaat verslag.
's-Avonds was er gezelligheid op eigen terras maar het gezelschap toog naar 's-Heerenberg om aldaar middels busreizen binnen een uur de highlights te doen, een heerlijke koffie te nuttigen en daarna weer terug in inmiddels donkerte. De dames waren blij dat dit deel niet gelopen hoefde te worden. Weet dat in genoemde plaats een groot kasteel is wat 's-avonds niet bezichtbaar is.
De volgende dag hadden wij bepaald dat ins Westen viel neues Wetter en met name veel droger zou komen. Dus die kant op. Wederom hadden de dames niets in de gaten maar inmiddels was HF alweer met vrouwpersoon thuis en kwam HH met vrouwpersoon hen ophalen voor een rondje Rockanje. Nu, dat hebben wij al uitvoerig elders beschreven, dus wilden wij het laten bij kieken en verbazing.
Niettemin is er uitvoerig gelounched bij muziek, drank en bittergarnituur die op verzoek van Andrea werd voorzien van extra bitterballen. Hmm Hmm.
Hoewel wij elkaar diverse malen goed hebben verteld staat voor volgend jaar weer een bedrijfsuitje gepland. Dit keer met Margreet en Andrea erbij overigens.