Wederom vernissage

Allereerst moeten wij van onszelf het volgende persbericht uitgeven: "De heren zullen zich met ingang hedens even beperken tot hun kerntaken en voorlopig de radio- en televisiebroadcasting in de koelkast . Dit is niet of nauwelijks ingegeven door welke crisis dan ook. Wij vragen om uw begrip". Dan nu graag uw volle aandacht voor dit. Er waren eens twee wandelheermeneren die zichzelf en die omschrijving ontzettend veel eer aandeden. Zo ook deze week. Na een korte onderbreking onzerzijds werd het wel weer heel erg hoog en ook tijd voor een uitvoering van een gedachte. Hoewel niet iedereen van onze twee heren sympathie hebben voor de Kuipboys, deden we geen woorden maar die andere dingen. Hup naar richting de Zuidhollandsche eilanden of Abbenbroek; dat wisten we dan weer niet helemaal zeker. Gelukkig werden we geholpen door verkeersdrukteopstopping en deviëerden we naar het pas geleden door ons bekeken Pernis. Grote verschillen waren er. Alleen al het voorgeschotelde weer, om maar eens met een zijstraatje te beginnen. Wat we ontdekten is dat het verdwijnen van de Pernisser moeln veel leed heeft berokkent. Om dat leed enigzins te verzachten heeft men een rond gebouw neergezet met een afbeelding van de o zo geliefde vermiste. Direct daarop volgde een verzoek vanuit een automobiel tot duiding van het Havenhoofd. HF wist het natuurlijk niet maar de HHgrijze massa kon zomaar het gevraagde op briljante wijze produceren. Even verderop was een kunstenaarschilderes bezig een ENECO-huisje van iets te voorzien. Na aanvankelijke verkeerde inzichten onzerzijds werd onze beeldvorming van laten we zeggen kameel via olifant naar molen omgezet. Nauwelijks bekomenvan dit gelukkige gevoel kwamen we te weten dat her en der heren worden gediefd. Gauw doorlopen werd ineens ons credo. Dit resulteerde wel in prachtig uitzicht op industrie en containerversleepdingen. Bij deze willen wij met name de vrachtwagenchauffeur die ons een ongehinderde oversteek gunde, hartelijk danken ondanks dat zijn naam ons anoniem is gebleven. Dan kwamen we de herten tegen. Jongens, jongens, wat veel hertendamesmeisjes samen met wel één hertenheer binnen één omheining. Het viel ons op dat de hertenheer enigzins wankel ter achterbenen was. Wat ons verder daar in de buurt opviel was het bovenste stukje van de UFO en de verderop geplaatste oversizede lucifers en fietsenstalling . Maar goed, sinds de UFO is er overigens wel sprake van enige leegstaande huizen. Causaal verband wordt vermoed maar te Pernis niet uitgesproken. De aliëns hebben de wind er flink onder en zijn zelf wel nog steeds bezig met hun vaste woonplek vorm te geven. Ons deert het niet en wellicht daarom. Via knipboetiek voor haar. De grootste ontdekking deden we iets daar voorbij: in Pernis scheert men niet de schapen maar de honden!!!!! We hebben op slinkse wijze het dealerschap voor hondewollensokken, -truien en wat dies meer zij, voor heel de wereld en Azië weten los te peuteren. Mail ons uw bestellingen (o ja meneer M te A: wilt u ons met rust laten met al uw reacties?). Wat we verder zoal beleefden tijdens deze wandeling, staat zwaar in de schaduw van het vorengaande, of het moet de gewaarwording zijn van een tweetal los van elkaar staande kerken. Tot hier dus maar.

Korte wandeling van pakweg 5 km in 1uur15minuten

Routezwaarte: zelfs voor lichtkreupelen te doen

Vervolgens: Oude Haven te 010, Gerardus blonden met warme hapjes enigzins in de schaduw van niet besluitgrage grote 020-achtige groep maar vooral veel zon en genot

Loet laat eens los

No way! Kent u die uitdrukking niet zegt u. Ach het geeft niet want we gaan het er zeker niet over hebben. Dat zou zonde zijn van deze ruimte. Laten we het in ieder geval zo zeggen dat de HH wel way vonden naar het o zo fijne Loetbos teneinde de aldaar schijnt het te ondernemen wandelgedoe is. En warempel, HF wist naadloos maar wel voorzien van lust en prima voor de rest de route en het eindpunt te benaderen tot milimeter werk. De N210 werd vanwege onze komst flink onder handen genomen dus geniet uw voordeel dank zij en dank toch de HH.
Komt u uit de auto met de wandelschoenen aan ga dan naar stap 2. Wij moesten onhandig als wij zijn eerst weer andere schoenen aandoen alvorens eindelijk nou eens echt van pas.
Vertwijfeling aan het begin, een rusteloze HF, een dolende HH, wat was gevallen? Het begin van de route kende no way. Kent u die uitdrukking niet zegt u. Ach het geeft niet want we gaan het er zeker niet over hebben. Dat zou zonde zijn van deze ruimte. Laten we het in ieder geval zo zeggen dat de HH wel way vonden naar het o zo fijne Loetbos teneinde de aldaar schijnt het te ondernemen wandelgedoe is.
De specificatie onderkent men alhier.


Wij van onze kant deden het begin volkomen anders, no way zouden we de echte route doen, en de explicatie op internet gaat het u duidelijk maken.
Waar wij extra deden was in Ouderkerk aan de IJssel, alwaar bindingen zijn met koninginnedag en zo. Nu zijn de kerk en de bijbehorende boom echt niet zo oud dat de plaatsnaam recht doet. Kijkt u voor de grap eens in Nieuwerkerk aan dezelfde IJssel. Ons dunkt.


Onze internet verbinding liet ons in Ouwerkerk volledig in de steek dus u zult moeten geloven dat wij daadwerkelijk terug zijn gegaan. Logisch, vanwaar anders deze uitweiding?

Al met al een vriendelijk gedoe, met vele diervrienden onderweg, soms helaas wat vele automobielen die noopten tot op zij, maar toch ook velerlei natuur.
Ook op het platteland slaat de verpaupering toe, zie de vele lukraak slechts gesloten kiekjes.

Op de terugweg nog de tragische sporen en onze ontdekking van de nog steeds niet opgeloste verdwijning van de zwarte handschoen.

Heeft u de HH in de late middag gemist, dat klopt! Wij waren al geweest. No way dat wij op vrijdagmiddag zouden willen wandelen.

En inderdaad: vanaf heden zal ons aller vriend Alf ons vergezellen op onze avonturen, waarvan heden deel 1. Onverschrokken en onversaagd zal hij ons begeleiden en waar nodig door zware en heftige omstandigheden heenloodsen. Hulde! Yo Willy.


Afstand: ca 12 km
Bier: koffie en fris
Borrelgarnituur: geen

Opfrissen

Misschien kwam u bij toeval op onze blog terecht. In dat geval heten wij HH en HF en u een hartelijk 1e welkom Maar wij kunnen ons niet geheel aan de indruk onttrekken dat her en der van blijde opzet sprake is. Voor diegenen: hartelijk welkom terug. Regelmatig doen wij dingen die voor opfrissing in fysieke zin zorgen. Zo af en toe zijn wij toe aan opfrissing der eigener grijze massa's en dat komt goed uit. Heenvliet en omgeving was en is daarvoor een uiterst geschikt gebied zodat. Van markt op de Markt werden we niets gewaar, zowel niet op paarden gebied als niet op dagelijkse dingetjes gebied. Parkeren dus op de Markt en bij kubstpaard op een bankje in de zon voltrok schoentransformatie. Menvrouwe zagen we niet opzichtig maar Menheere had de hele familie meegenomen en woonde volgens aanduiding. Langs Welkom kapsalon en o ja. Heer Henk had vanwege bestelling een nieuw uitgevoerde telescopische lens aan zijn fotografietoestel toegevoegd en ter uitprobeersel meegenomen. Omdat het alweer een lang geleden gevoel bij ons liet opborrelen schrijven we vandaag weer een prijsvraag uit met uiteraard prachtige prijzen in het verschiet. Indien u over zoveel kennis beschikt dat u van de pikturen op de van deze wandelingverhaal te bezichtigen vastleggingen precies weet te vertellen of HF dan wel HF die op het geweten heeft en u laat ons dat even weten. Nou dan zult u de rest van uw leven daar geen spijt van hebben. We zijn benieuwd. Maar we waren bij de kapsalon gebleven. O ja, wat onze omroepaspiraties betreft, we kunnen dank zij u allen zo de A-status aan, maar we wachten nog een jaartje om de gevestigde orde wat ruimte te gunnen. Maar nu weer terug naar de kapsalon. Een stukje verder gingen we de dijk op richting Geervliet, maar voor de brug gingen we rechtsaf en zagen bij een supermarkt de verplaatste markt in volle glorie. Langs een stukje oudheidkundig overzicht en onder de provinciale weg door genoten we zichtbaar van de ontluikende natuur. Over de brug en rechtsaf om de forellenvijver heen. In de vijver drijven nog steeds een aantal levenloze zwarte zwanen een bestaan te lijden. Het vissen op forel in de vijver werd ons ten zeerste aangeraden, maar we verloren onze missie niet uit het oog en maakten gewoon het rondje vijver af. Even was er sprake van afleiding door iemand met een enorme fotocamera met zoomlens, maar ook deze actie konden we met gemak het hoofd bieden. Zodoende weer onder de weg door om nu een stukje eilandje te ontdekken. Dit mondde uit in een rondje wildernis en daarna verder en op naar de dijk. Over de grasdijk nu echt naar Geervliet. Vlak voor deze plaats werden we bijna zwaar aangevallen door een naar we achteraf inschatten jongedame voorzien van een zwarte hond. Kordaat ingrijpen van HH zorgde voor een voor ons positieve wending van het geheel zodat zonder kleerscheuren de grenzen van het rustieke Geervliet binnengeteden konden worden. Te aldaar werden we hartelijk welkom geheten. U kent ze wel; Joop, Janet, Jordi en Jeroen van nummer 113. We vroegen hen nog of ons vandaag nog een huwelijksviering voorgeschoteld ging worden, maar ze hadden geen nieuwe paren weten te strikken. Wel zou de mannetjes pauw nog iets voor ons in petto hebben. En jawel hoor, verenpracht mochten we van alle zijden aanschouwen. Ook de overige markante dingen bekeken we nog even aan de buitenkant (stadhuis, molen en grote kerk) en verdwenen daarna via de plaatselijke wandelroute langs volkstuinen en gewone burgertuinen richting Noorddijk via de Oude Singel. Even twijfelden we of we gebruik zouden maken van het café waar we goede herinneringen aan hebben, maar nee door gingen we . Over het fietspad naar Heenvliet was ineens het devies. Vlak voor de sluis in de Berrnisse deed zich weer de dreiging van de damehond voor, maar wederom stonden de Heren hun mannetjes. Omdat de marktdames en -heren het voor gezien hielden volgden wij hun voorbeeld en staakten het wilde wnadelgeraas. Een illegaal bezoek aan de ruine van Ravensteijn zat er deze keer dan ook niet in. Welopgefrist zeiden we Heenvliet en al haar gesloten horeca gedag.

Lengte: 6,49 km

Tijd: 1 uur 37 minuten en 13 seconden

Afronding: een aantal Witheren vergezeld van nachoschotel op terras in de zon; we werden verder nog getrakteerd op waarneembare flessenpost aan de overkant