Niet aan het werk in Werkendam

Wij gingen dit keer eens niet niet in den avond maar tijdens daglicht. Hiertoe van harte uitgenodigd kwam HF HH ophalen reeds om 12.30 uur teneinde een wandeling te beginnen. HF kwam zoals wel vaker eerst bij HH naar binnen en zag daar veranderingen die eerst onzeker maar daarna aanleiding gaven tot opmerkingen ter goedkeuring en prijzenswaardigheid. Nu pas zag HF waar het de dame ten huize van HH allemaal om te doen was geweest.
Tevens moest HF met het schaamrood erbij een DVD teruggeven die zeker gezien de kwaliteit al veel eerder had teruggekund. Maar twee Henken hadden hem mild en aarzelend gestemd. HH gaf wel heel snel een boek terug waaruit hij diverse HERENWIJSHEID heeft geput. Zo snel wordt hij niet meer verrast.

Toeren deden wij met snelheid maar toch ook genietend naar Werkendam alwaar HH een plek wist, " daar bij die haven" .
Zo gezegddoen. Natuurlijk moest er weer jassen worden achtergelaten, schoenen verwisseld en hoe verrassend meldden wij ons aan bij de iPhone software die nu wel werkte en daar gingen wij. Op pad.

De richting was gegeven naar het Oostwaardpad, hetgeen met medewerking van boeren tot stand was gekomen. Maar om daar te komen moest eerst vrijzinnig worden geavonturierd naar het pontje Steur, die na wat wij nu weten niet eens heen en weer. Pas vanaf later gaat men weer varen. Gelukkig was varen niet ons doel vanmiddag. Vanaf de haven via houtbewerking en verzameling ging het de dijk op, langs schapen die ons deze keer wel veel wilden vertellen en met een kleine afwijking kwamen wij bij de aanleg der pont. Van daaraf RA en uiteindelijk via de Kijfhoekweg kwamen wij op bedoelde en gezochte route. Wij liepen eerst te ver rechtdoor maar verder dan een boerderij die vanachter een verrassing in petto moesten wij deels schreden retour maar van daaruit volgden wij de langere versie van genoemd pad. Dit betekent langs en soms onverhard (!) via later dan de Bakkerskil met eigen kracht oversteekschuit, (vriendelijk bedankten wij deze) via het buurtschap Kille en weer verder tot aan:


De Papsluis verdient een aparte vermelding Wist u dat er onverlaten zijn en waren die gewoon de sluizen openden en zodoende zorgden voor overlast? De schelmen, de haarklovers, de onweerstaanbaren, de barbaren, de hoe zal ik het omschrijven?, ja die. Over de kling ermee potjandrie. Grrrrr. Zo, nu even rustig HH. Kalm aan, dit is niet goed voor de bloeddruk.

Na de sluis gingen de HH oorlogje spelen en gelukkig kwam na een weinig wandelen het fort Bakkerskil in zicht. Gelukkig was e.e.a. gesloten en zagen wij borden die melding maakten van opening op een andere datum (1-5 a.s.) Als u echt wilt is binnenschouwen dan mogelijk. Wij daarentegen vervolgden weer onverhard maar nu toch echt richting eerste starthaven, hetgeen wij via een prachtig nijverheidsgebied bereikten. In genoemd gebied doet men aan bootverstopperij (natuurlijk zagen wij wel) en sommigen bewoonden op mooie locaties waarvan de HH zeiden dat zij niet zo nodig aldaar hoefden.
De auto had heerlijk in de zon gestaan en nodigde uit tot toeren hetgeen wij deden. Volgens HF spookte het op de A15 (niets van gemerkt) en wij bereikten al rijdend DE Brasserij. Hier bierden wij wit en onder genot van bittere garnituren die naast een fraai uiterlijk ook nog eens lekker.
Overigens knap zoals de HH de Biesbosch hebben weten te vermijden.
Het valt niet mee dat wij onderweg toch vaker geconfronteerd worden met dierenleed.
Bijgaand volgen 2 examples:

eendenleed en wat dacht u van een strekzwaan, die overigens niet anders kon!

Tot den volgenden en mooi weer gewenst. Ga eens wandelen zouden wij kunnen opmerken!

Met molentjes lopen.

Zegt u eens eerlijk; heeft u dat u bepaalde dingen dwangmatig doet? Bijvoorbeeld elke nacht 1 uur en 7 minuten in de lucht staren, weer of geen weer. Of de afgelopen vijftien jaar om de vijf minuten op uw horloge kijken. Voor ons landelijk onderzoek hiernaar willen de HH u vragen uw bevindingen aan ons te ontboezemen. Uiteraard stellen we voor de openhartigheid uwerzijds mooie tegemoetkomingen onzerzijds beschikbaar. Zelve openen we de reeks met hetvolgende: de HH gaan nooit op pad zonder al dan niet papieren zakdoeken. Nodig of niet, het geeft ons een zeker gevoel van zekerheid in deze toch nog wel onzekere tijden. Neem nou bijvoorbeeld de wandeling waar het zometeen over gaat. HH zijnen neus deed zeer goed dienst als vochtafvoer, zodat de doekjes goed van pas kwamen. Maar nu ter zake, want we dwalen af en dat is als wandelaars niet altijd een welkome afwisseling. Hoewel deze keer wel. Beginnen we bij het begin, dan kunnen we melden dat de heren op initatiatief van HH in de middag de benenstrekking gingen doen. HF had zijns inziens een passende route ontdekt, waarbij de ijslandse aswolk geen roet in het eten zou kunnen gooien en zijn oude Tomtom was geprepareerd. Al snel bleek dat de benaming Stomstom beter op zijn plaats is, want de HH werden figuurlijk met een kluitje het riet ingestuurd. Desondanks door stuurkunsten van HH werd begin- en einddoel Streefkerk, zonder scheuren van welke aard dan ook, bereikt. Parkeren deed men tegenover cafe 't Centrum, wat de naam geen eer aan doet. Schoenen waren snel verwisseld en daar ging het dan. Over de Lekdijk richting Nieuw-Lekkerland. Hé, wat was dat nou? De anders zo trouwe routevastlegger weigerde dienst, terwijl we net aan een mooie roze auto voorbijliepen. HH is echter van zessen klaar en wist een andere volger de taak uit te laten voeren. Tsjongejonge, even verderop alweer verwarring. Onder de plaatsaanduiding Streefkerk staat"Welkom in Liesveld". Wij nog gezocht naar een verklaring, maar deze hield zich voor ons verborgen. Dit in tegensteling tot een op een slufter gelijkende kwelder. We zonden onszelf zonder een kluitje, maar wel het riet en slik in. Resultaat mooie foto's en bemodderde broeken. Het deerde ons geenszins. Eenmaal de Lekdijk teruggeklommen zagen de HH dat zij stout waren geweest, want de toegang tot het riet etc. is eigenlijk verboden en bovendien gevaarlijk liet men ons middels een bord weten. Trots ging het verder langs onder meer een zielig opgesloten lammetje en vlakbij Nieuw-Lekkerland werd we bordsgewijs gewezen op een recreatieplek. De nieuwsgierigheid was gewekt en dus op zoek. Wat we zagen waren vastgebonden schepen, een alvast klaargezette hoeveelheid grote prikjesmensenstokken en in onze ogen geen beloofde plek. Dus hup weer naar de Lekdijk en echt vlak voor de witte watertoren hoepla het erf van de kaasboerderij op. In de afgelopen jaren schijnen hier uitsluitend op zondag verschrikkelijke dingen gebeurd te zijn, dus op een dergelijke dag adviseren wij u een alternatief te zoeken. Wij werden rondgeleid via koeienschuur, (on)waakhond, konijnenhokken, kippen, kalkoenen(met luidruchtig mannetje) en wederom (on)waakhond en langs maar liefst drie traktoren naar de Tiendweg. Dit pad gingen we linksaf op en het is voorzien van veeroosters( die hier en daar toegedekt zijn) en uiteraard de vaak aanwezige knotwilgen. Vooral natuur werden we gewaar, alhoewel cultivatie in de vorm van een coniverenkwekerij niet ontbrak. Aan de rechterzijde zagen we de Schoonenburgse Heuvel. De HH kwamen beiden met een aannemelijke verklaring voor het ontstaan van de puist in het landschap. Wisten wij veel dat die er al ruim 10.00 jaar ligt! Overigens heeft HH van de Consumentenbond een aantal tips voor fotograveren ontvangen. Het zal u duidelijk zijn, waar het klasseverschil met voorheen op gebaseerd is. Let ook op de verschillen tussen de foto's van beide heren. Maar dit terzijde. Terug naar daar waar het om gaat. Vlak voordat we terug waren bij Streefkerk (of Lieshout) staken we de Zijdeweg over. HF moest en zou onder luiken kijken en daar ontdekte hij zowaar iets. Verderop was men bezig met niet bezig zijn met het herstellen van een oude watermolen. De Achterkantse Molen deed wel haar best en pompte veel water van de ene sloot naar de andere. Eenmaal terug in het dorp zagen we dat ook een plaatselijke poezemeneer wordt ingezet voor het instandhouden van de waterhuishouding. Lustig drinkend op een vlonder deed hij zijn werk. Bij de ingang van de begraafplaats gingen we linksaf en via de kerk kwam zo een einde aan de wandeling. De ca. 9 kilometer vergden 2 uur van onze tijd en daarom gingen we op visite bij horeca te Kinderdijk. Tevreden bestelden we Murphy's en Affligem Dubbel met bittergarnituren. Schrik sloeg ons om het hart toen bij het bier ook zes koppen koffie werden geserveerd. Volgens de ober naar goed Kinderdijks gebruik. We sloegen vriendelijk doch beslist af en gingen met goede gevoelens huiswaarts.

Wij gingen ondergronds

Zo stom als maar kan zijn had HF ineens besloten dat er een metro lijn naar Schiedam moest komen. Zo gezegd. Aangezien wij niet door de metro thuis werden opgehaald zorgde HF voor kortstondig vervoeraansluitend. Dat deel was bekend, maar daarna ging het ineens heel hard. Roltrap op, goed kijken ! en in de juiste wagen instappen want het voorste deel ging naar Schiedam centrum en de rest van de trein ook. Maar de HH gingen zich tegenover en ondergingen de spanning in gepaste stilte maar wij staken onze verwondering niet onder de metrobanken.
Zowel de buitenzijde als binnenin waren van eenzame schoonheid en wij genoten kortom volop. Maar zoals altijd en meestal komen aan de dingen een eind en bereikten wij het eindpunt. Onderweg kwamen wij langs fraaie stations die onder de grond maar soms ook erboven zich bevonden. Het rare fenomeen was dat hoewel wij richting Schiedam gingen er ook waren die volledig op hun schreden retour gingen. In zo'n geval vraag je je wel af. Hoegenaamd zag het eindpunt er niet echt anders uit dan een tussenfase dan wel begin. Wat ons vreemd overkwam was dat men een hijskraan lijkt te gebruiken om de treinen weer de andere kant op te laten wijzen. Maar ach, dan wordt het goed besteed.
Wij moesten weer een uitgang zoeken en onze anonimiteit even laten zien aan het apparaat. Maar hoe vriendelijk toch dat er goede reis en bedragen tegelijk werden gepresenteerd. Wij hoefden slechts akkoord (eigenlijk ook niet).
Maar ach, toen kon het beginnen en tjonge wat een werelds plein. Het uitzicht op Schiedam doet erg aan Schiedam denken, maar daar gingen we ook voor. Vervolgens wist HF voor het juiste route gevoel te zorgen en hij zette HH op het juiste been. Het bleek richting Rotterdam te zijn, zo zie je maar dat als vooraf alles duidelijk is de hele metro rit uitgespaard had gekund. Welk een zinloosheid.
Daarna was het aangaande bewegen veel van vorige week. Dus eerst het ene been en dan het volgende been niet vergeten en zo weer door. Wij gemiddelden immers zo rond de 5 km per uur.
Net als de vorige keer waren er velen die Schiedam middels verkoop willen vaarwellen en borden in dier voege troffen wij overal om ons heen. Men concurreert hevig.
Als u als lezer onze route wilt meelopen verdient het aanbeveling deze geprint mee te nemen, aangezien audio begeleiding nog niet tot onze mogelijkheden behoort. Overigens zijn de HH tegen vergoeding wel in te huren om eens lekker mee te lopen. Geinig is vanzelf.
Wij zagen vele auto's van onze met name oosterlijkere buren, sommige nieuwer, anderen niet. Maar dat men ervan weet lijkt ons duidelijk.
Via pompstation, directiekeet (replica) en heerlijke kroegen is daar dan opeens het Marconiplein. Daar liepen we snel voorbij en gingen verder richting de horeca. Onderweg natuurlijk van alles meegemaakt. Wist u van het kasteel? Via Delfshaven en oude en nieuwe binnenwegen ging het verder. HF werd ineens aangesproken door een onbekende heer die een hoeveelheid zinvolle zaken wilde melden dat HF pogingen ondernam om aan te geven dat wat ons betreft dit voldoende was. Uiteindelijk drong dit door en droop men af.
Na al deze avonturen was het hoog tijd om de spanning eraf te halen en gingen wij zitten in een kroeg teneinde. Frans dronk bier en Henk bleef niet achter. Sterker nog, wij deden nog een ronde.
Daarna op zoek naar een metro en moesten wij helemaal de andere kant op om terug te keren op onze eerdere route teneinde de auto van HF te verlossen van het alleen zijn. Bij het verlaten van de metro stonden heel veel mensen van de politie niet op ons maar wel in het algemeen te wachten. Waarop vertelde men ons niet. HF storte HH tijdens een wilde rit zo uit de auto en reed alsnog door naar diens huis.
Het was ons een duidelijk en waar genoegen u hiervan in kennis te stellen en wij hopen hiermee weer inspiratie te hebben opgedaan voor uw volgende wandeling.

Eens, twees of Drieswandeling

Graag vragen we even uw aandacht voor het hiernavolgende. Zelden doen de HH een wandeling die door henzelve geheel is uitgestippeld. Meestentijds maken we dankbaar gebruik van een beschrijving door deze of gene bij elkaar gesprokkeld. Zo kwam ons ter ore dat door de stad Rotterdam, die we reeds op vele manieren wandelend tot ons genomen hebben, een nieuwe route is beschreven. Verantwoordelijk voor dit kleinood zijn Mark van Leeuwen (soms Heer M genaamd) en Ivar Schute, die beiden zeer thuis zijn in het wel en wee van de schrijver Bob den Uyl (1930-1992). Aan de hand van diverse wetenswaardigheden en met als thema het leven en werk van de auteur, heeft het tweetal een wandeling samengesteld langs 23 markante punten en deze beschreven in een fraai boekwerkje voorzien van veel mooie foto's. Het heet "Fraaie vergezichten die onze reis vergallen" en is uitgegeven door uitgeverij Douane te Rotterdam ( http://www.uitgeverijdouane.nl/ of 010-4952778) via wie het verkrijgbaar is. Ons advies: kopen en genieten!! Tot zover dit bericht van algemeen nut.

Gestimuleerd dit soort activiteiten hadden de HH deze week er weer volledig zin in. Gezien het Goede Vrijdagfeit dit maal geen avondwandeling, maar enen die het daglicht kon velen. Plannen werden gesmeed en uiteindelijk werd de plaats Olen (de belgische uitvoering) uitverkoren en gekozen, want daar hebben ze de Drieswandeling. (zie beschrijving onder http://www.wandelpeters.be/Drieswandeling/ ). Bovendien ligt het dicht bij Schravenhage. HH verscheen daarom op onnavolgbare wijze ten huize van HF en wel reeds om 09.20 uur, want er moest en zou rustig aan en toch ruim gewandeld worden. Voorzien van elk een rugzak met naar keuze hun favoriete Warmebakkerkrentenbollen of Echtebakkerswittepuntjesbroodjes, goede zin en nog veel meer werden de autokilometers verslonden. Bij Hazeldonk hield HH even in en toverde een grote beker met een kleintje koffie tevoorschijn. Zo, dan nu België in. "Bij mist" en "bij regen" zijn hier gevleugelde kreten op borden, maar alles liep behoorlijk gesmeerd, zodat de HH reeds voor elven begonnen met de wandeling, 10.56 u om precies te zijn. Op het marktplein ontdekten we dat de omgeving erg geschikt is om te wandelen, want als Dries ons niet had willen hebben, hadden we keuze uit zeker nog 7 andere wandelingen. Bewust werd gekozen voor een bewegwijzerde route. Bij deze willen we de routeplanners van harte danken voor de duidelijke wijze waar en waarop de bordjes zijn geplaatst. Hierdoor konden we ons volledig concentreren op de voetbewegingen en de omgeving. Daar kan men hier ten nederlande nog het één en ander van leren. Ook is de directe omgeving van het plein geschikt voor een keuze van horeca. Daarover later meer. Dat de HH in een ander land waren aangekomen, werd ons al vrij snel duidelijk door de manier van al dan niet woningbouw. Wat ons werd voorgeschoteld ging van een caravan geïntegreerd in een chalet tot aan gebouwen die voor 75% uit dak bestaan. Erg blij werden we van waarschuwingen voor verhoogde kruispunten. HF werd hierdoor echter achteloos en bij diverse niet-aangekondigde verhogingen in het wegdek stootte hij den tenen. Ook hebben we geleerd wat trage paden zijn. Vriendelijk is men te aldaar uitermate, wat onder andere naar voren kwam door de gebrommerde postbode die ons beiden een goede dag wenste. Verder vielen ons nog meer keelklanken ten deel van lokalen zoals een dame voorzien van 2 Jack Russels, maar van enige duidelijkheid over de inhoud van de klanken van zowel de dame als de honden is tot op heden geen sprake. Dieren houdt men hier overigens in groten getalen en vooral in de vorm van geiten en kipvarianten. Verder kunnen we nog melden dat de trein het spoor wel grotendeels bijster is. Dat gaf ons mooi de kans na een gevaarlijke oversteek even iets te nuttigen. Voordat het vergeten gaat worden, moeten we nog even melden dat in het vrij toegankelijke kapelletje geld in een kastje gedaan kan worden en dat dan de volgende dag het geld is omgevormd naar een kaars. Rara, hoe kan dat? Wat dacht u van dit? Blijkens verkeersbord worden kinderen hier gemaand rustig te rijden. Even later werden we ingehaald door een inderdaad rustig rijdend maar veel lawaai makende Fiat 500 (oude uitvoering). Overigens werd door de Wildbeheerseenheid Westerlo-West (kortweg WWW) een dringend beroep ons gedaan de natuur ter respekteren. Uiteraard gaven de HH daaraan gehoor. Na nog een zeer gevaarlijke oversteek bleek dat we ons niet geheel aan de regels hadden gehouden, want we hadden niet gewacht tot de groep voltallig was en er samen overgestoken kon worden. Na rijp beraad besloten we dat onze groep bestond uit ons tweebeiden. Vandaar dat het goed afliep. Bij de Teunenbergingang werden we een uitstekende picknickplaats gewaar. Ontdaan van onze jassen zetten we de tanden in de meegezeulde overheerlijkheden en peuzelden, deze genietend van de zon, tevreden op. Verder ging het en hoewel de groene metalen poort ons inziens was verdwenen, konden we de route dankzij de bordjes afmaken. Na een blik op het motorcrossheuveltje en een aan de snelweg A13 gelegen en te koop staande bouwval met grond restte ons niets dan via de in België goed ingeburgerde broodautomaat het plein op te zoeken en een keuze te maken uit de horeca-aanbiedingen. Aanvankelijk twijfelend over het buitenterras stoven we De Pispot van Keizer Karel binnen, om die even snel weer te verlaten en neer te strijken in de ierse pub Mc Doll. Hier genoten we van afwisselende muziek en vooral ook van Leute Bokbier. De leute zit ook in het bijbehorende glas, waarvan de poot is afgezaagd, waardoor het in een blokje hout moet worden gezet om rechtop te blijven staan. HH heeft dit goede voorbeeld thuis gevolgd en gelooft u hem nou maar; het scheelt enorm in de afwas. Al met al zeer de moeite waard om de reis naar Olen te ondernemen.