Pas een keer naar Oostgeer

Tja, wat moet je dan. Heb je eindelijk de zekerheid dat hemelwater in grote hoeveelheden zou neerdalen op de HH en dus is de basis voor een avondwalk weer gelegd en wat dient achteraf ruimhartig te worden opgemerkt? Nauwelijks regen gehad dus.
Kijk, als HF zijn uiterste best doet om HH toch nog te bewegen om voor zijn a.s. vakantie een poging te ondernemen tot het komen van enige vorm van gezamenlijk optreden in de polder. Kijk verder. HF had en heeft een handig boekje dat nu eens niet vragen oproept maar deze reeds beantwoord heeft.
Ook bleek de route opmeet instantie in dit geval het rechte eind te hebben gevonden, want 7 km was het vooraf maar zeker ook achteraf.

Wij namen ruimschoots de tijd om de wereldproblemen eerst eens te analyseren maar dan toch met de oplossingen te komen. Als men dit opvolgt ligt er in ieder geval snel een waterpijpleiding tussen Pakistan en Russistan. Want overheveling lijkt hier de oplossing.
Parkeren deden wij bij de kerk. Maar ook horeca was erbij, maar niet voor ons, jonge honden als wij daar zijn. Na ampel overleg bleken beide HH te beschikken over aanvullend schoeisel hetgeen kon worden aangetrokken. Dan eindelijk op weg. Het boekje bleek in andere vorm ook op lantarens aanwezig. Hadden we maar vooraf....denk ik dan.
Hadden wij al verteld dat deze route zo ver weg was dat HF onderweg bij onbemand moest tanken hetgeen uiteindelijk toch bleek te werken warempel. Ja, die Citroenen lusten hoor.

Enfin, HH met paraplu, HF natuurlijk niet. En zo gingen wij. Niet hand in hand maar toch dicht bij elkaar, zoals HH betreft.

Natuurlijk wordt eerst de aandacht gelegd en gewezen op het dorp zelve. Prima overigens maar daar kunnen we niet op wachten. Dus liepen wij alras verder en onderbraken de sleur door soms in het boek en soms op de borden te kijken.

Onderweg zagen wij slakkenrituelen (zeer rustig overigens), wandelende koe dames, rennend pony ding met name achter HF, natuurlijk Harry en veler vogels.

Het zou NL niet zijn als molens het uitzicht niet belemmerden.

Een tip van de HH. De caravan die wij onderweg zagen is best tegen een gunstig prijsje te huren.



Nog een tip: het water bij de paalcamping verdient het niet om gedronken te worden. Maar dat het aangename rek - en strekoefeningen oplevert moge duidelijk zijn.


Via echte natuur, vogels bij kunst in meer, sluis en zicht op de A4 waar men gewoon doorreed ging het retour. Op dat moment waren de schoenen, broeken en volgens HF ook de goretex preparaten waterverzamelend en konden we dat allemaal mee zeulen.
Terugkomend bij het dorp zagen wij jongeren in een hanglocatie alwaar men elkaar van alles wijs maakte. Wij hoorden er duidelijk niet bij zodat verder wandelen de beste optie leek. Via sociale woningbouw, een bakker zonder aanbiedingen en witte brug bereikten wij kerk en Citroen. Gelukkig hoefden wij op de terugweg niet wederom te tanken, zodat in een keer kon.
Uiteindelijk gingen wij richting het schone Capelle aan den IJssel alwaar wij Petrus dronken en aangezien wij niet aan de bar zaten kregen wij noch pinda's noch wel speciale noten. Dank aan de hartelijke dame. Om het naderende afscheid te vieren trakteerden wij elkaar op Rotterdamse bitterballen. Jammie....

Nu zal een periode van radio stilte intreden want de HH kunnen niet uitweiden terwijl in Den Haag volop gesproken wordt. Wij zullen derhalve enige tijd niet van ons doen spreken. U zult het met geschiedenis moeten doen.
We'll be back!
De wandeling kunt u halen uit de Groene Hart ANWB wandelgids.

Tempo doeloe

Na de trip met de HD moesten de HH de draad weer op zien te pakken. Ondanks dat we niet van zessen thuis zijn, lukte het wel redelijk met de draad. Het oppakgebeuren ontstond min of meer toen HF ten huize van HH kwam. Deze had naast er zin in tevens een route tevoorschijn getoverd middels stille kracht en een beetje oostindiese inkt. Vandaar dat de HH vertrokken vanuit hun dessa's naar de Residentie. http://www.toeractief.nl/published/tat/content/binairebestanden/proef-routes/route-den-haag-157217.pdfl/published/tat/content/binairebestanden/proef-routes/route-den-haag-157217.pdf . Met verder als gids en bezielende leider HH, die afkomst heeft. Vandaar parkeren in gratis gebied, maar toch heel dicht bij de start. Sterker nog, we stopten precies op het punt waar het deze keer voor ons begon. HF na schoenending gelijk aan de obsessie fotomaken toegevend en langs artiesteningang op zoek naar Lange Poten. We troffen slechts de versleten korte aan, maar dat geeft helemaal niet. Via het plein trachtten we ongestoord de Korte Vijverberg op te gaan. Maar onze rust werd wreed verstoort door grote auto met achterin een gedoogman met maximale glazen in de bril. Gelukkig deed de zon iets verderop de rust terugkeren en ging het richting Hotel Des Indes. Op de bomenlaanstrook van het Lange Voorhout werden de HH vele plastieken aangeboden ter waardering, waaronder een enigzins Irakees aandoend ding. Ook werden we begroet door Darth Vader. Eigenlijk moesten we snel door voor een werkbezoek op een werkpaleis, maar in onzer ijl stierden we het doel voorbij. Daarom maar even een gluurtje in een steegje, zodat de overgang naar de Panorama Mesdag wat groter was. Met wat aanpassingen bereikten we toch het Vredespaleis en zagen daar de vredesvlam branden. Dat deed ons goed. Vol vuur toen na een nep-carjack de Archipelbuurt in middels de Timorstraat. Opvallend was de serene rust die hier heerste. Het ontbrak nog net aan de indische krekelgeluiden. Dit gevoegd bij de diverse bouwstijlen en uitvoeringen der huizen deed de HH goed. Even het bos door naar het Indisch Monument en terug richting. Langs ontscootmobieltwandelmeneer trap af en rechtstreeks naar de RK-begraafplaats. Tekenen aldaar van uitbreekpogingen negerend alsnog de Bankastraat in. Hier ontstond een vreemde ontmoeting met een beschonken bosje rozen en even later vrolijk flessengerinkel vanaf een fiets veroorzaakt. Even tussendoor: het moet ons van het hart dat men in Den Haag veel parkeerplaatsen verkwantselt aan allerlei ambassades en dergelijke. Maar het vaagst zijn toch die plaatsen die gereserveerd zijn voor internationale organisatie. Laat dan in ieder geval even weten of dat de VN, de maffia of iets dergelijks is. Enfin. Dit is slechts bijzaak, want de Surinamestraat moesten we in om het borstbeeld van meneer L. Couperus te kunnen aanschouwen. Pas bij de Dennenweg enigzins bij zinnen werd dat gelijk weer verstoord door herinnering aan een ter plekke enorme onweersbui en een gaapvrouw met te heet gewassen broek en dito laarzen. Op het Korte Voorhout werd het weer een stuk aangenamer. In het donker stond een man in strijd met de natuurwetten een schilderij te doen. En verderop in de vorm van het Plein met duiven en bierconsumpties streken we neer bij een kluis. In dit geval de haagsche uitvoering en wel dubbellef en corona. Al met al kwamen we er dus achter dat het wandelen de HH nog niet is vergaan en de 9,9 km smaakten naar meer.

When the ladies smile ...

Zo nu en dan zijn er momenten waarop van alles wordt heroverwogen. U kent dit ook thuis wel, men vraagt en bemoeit en op enig moment heeft u er genoeg mee.
Zo ook bij de HH. De herendames (voortaan HD) hadden bedongen dat men een keer wederom, daar men door voortdurend bestuderen van de wandelbeschrijvingen geheel en al enthousiast was geworden. Sterker nog, de hang naar een wandeling naar Santiago de C. werd nu al min of meer besloten. Het zou echter kunnen dat dames minder wandelend maar meer genietend door de periode gaan. Hoe het ook zij, er is besloten ter meerdere glorie om een keer richting Belgenland al met de HD te gaan. Zodoende kwamen HH en VH omstreeks negenen bij HF en VF aangereden en werd er vrijwel direct ingeladen. Gezamenlijk was er veel bagage aan boord, waarbij HH juist de lange broek weer uitgedaan had en HF juist weer de lange broek had gepakt. En aangetrokken. Zodoende was er spake van deels blote benen in het vooruitzicht. De HD hadden broeken aan die vrijlieten. Dat zal de HH trouwens niet afleiden hoor.
Aangezien HH ooit gehoord had van Achelsen die bier maakten en heel vroeg tot de heer werd in onderling (druk) overleg de afgelopen periode besloten om naar Achel te rijden waarvandaan. Dat lukte dankzij 2x Tom Tom wonderbaarlijk goed. Na parkeren, quatro schoenenritueel, wederzijdse schoenenbewondering, Oh, ah, zo, nou nou, prachtig gewoon, jeetje, wat mooi, echt heel bijzonder, namelijk, gingen wij eerst een bakkie doen. Hoewel er naast 1 keer koffie drie keer wat anders werd besteld kregen wij naast 1 x koffie drie keer opgewarmde melk. Men was nagenoeg vergeten er wat koffie bij te doen. De slagroom kon dit niet verdoezelen. Maar goed, de dag moest nog beginnen en dan is het beter om niet met het hoogtepunt van start te gaan. Men moest nog heel lang. . Uiteraard mag de term Warmbeek gedurende het eerste deel niet ontbreken, het ging er vrij vaak over.
Vastgesteld was 16,9 km. Dit zouden we dan exact gaan nameten, want u kent de HH.
Het dorp uit, langs de tomp, die itt eerdere bewering slechts een molen bleek te zijn. De HH hadden dit natuurlijk afgelopen keer samen met de dames in Zeddam allang gezien. Maar goed, wij willen niet alle geheimen onthullen.
De eerste pauze deden wij bij Ed, de avondmaaltijd bij Willem, maar daarover straks meer. Bij dit gedoe kun je heerlijk verpozen, eet je natuurlijk wafels, sommigen zelfs met slagroom en kun je een toren beklimmen die richting de sterren voert. Natuurlijk op eigen risico.
Als je bekomen bent van Ed ga je via de beverbekerdijk naar het kruispunt, EN DAN ZOEK JE TUSSEN DE STRUIKEN DE TEKENS VAN DE RODE, GELE EN ORANJE WANDELINGEN. Wij kunnen dit niet genoeg benadrukken.
Vervolgens het Mulke. Hoewel u goed naar de muur moet kijken zijn de sporen aanwezig. Oefening baart kunst.
Bij de T-sprong (die niets met zwangerschappen o.i.d. van doen heeft) de aardeweg naar rechts. En alle afslagen negeren, hoe leuk ze ook zijn. Dit gedeelte van de route viel de HH erg zwaar afgeleid als zij makkelijk zijn. Via de (brug over de) Warmbeek klaphek (zie video) (kluizerdijk) ga je d.m..v. riet naar de Achelse kluis.

Even wat feiten:

sinds 1685 aanwezig in een bepaalde vorm. In 1871 zelfstandige abdij. Te koop: de jongste belgische trappist.


Wij nuttigden hier het speciale bier, hoewel niet allemaal, gingen de abdij winkel bezoeken en zagen dat " hij " over onze eigendommen waakt. Voor bier moet u overigens hier niet zijn, dat zou zeg.

Aangezien er werd beloofd slechts een drukker weggedeelte mogen we nu toegeven dat het merendeel landelijk en met speciale schoenen dient. Waarlijk prachtig.
Wij hielden stil bij een prachtige boerderij en zie daar, net als in Limburg ooit kregen wij te maken met hemelwater. Net zo snel als bekomen ging het dan toch weer. Maar we zijn gewaarschuwd, ook het belgische wettervorhersage is niet altijd even betrouwbaar. Wij namen de gelegenheid tot baat om een hammetje, dropje en zo te nuttigen, water te drinken en zo te keuvelen alsof de gewoonste zaak ter wereld alhier was.

Net op het moment dat de HD een opmerking maakten over het prachtige en relaxte verloop van de route en de prachtige wijze waarop met name HF eea voorsprak ging het dan toch mis. Het ware kinderachtig om te veronderstellen dat ook maar enige vooropgezetheid in het plan lag opgesloten. Echt niet. Maar het gevolg was wel dat de route vanaf toen enigszins eigen inbreng kende om te komen tot de eindfase. Dat betekent dat wij teruggingen via de Tomp, zodat de wandeling heraldiek toch langer werd dan beloofd. Zie onder.
Hadden wij al verteld dat dankzij de aanwezigheid van onze wildspotter VH wij reeds 3 malen een ree, hert of aanverwant Belgisch schepsel hebben aanschouwd. Ja en het ligt puur aan (het ontbreken van) de snelheid der fotografie van de HH dat nergens gewag kan worden gemaakt. Waarvan akte. Nadat wij ter dorpe waren terugbekomen wilde VF eigenlijk niets liever dan te voet naar Willem ter spijzing. Wij hebben er alles aan moeten doen om dit te voorkomen en gelukkig zijn wij daarin geslaagd. Het is blijkbaar zo leuk om met de HH te wandelen dat als daar een eind aan dreigt te komen het vrouwelijk ras alle bochten wringt om hoe dan ook tot uitstelling te komen. Achteraf heeft zij natuurlijk ons allerhartelijkst bedankt voor onze wijze ingrijping, want het had hoe dan ook teveel geworden. Nu konden wij genieten van mosselen, sate, belgische frieten en o.a. bosbieren. Hoewel vele fraaie woorden de HH werden toegeworpen hebben wij slechts tot doel anderen en deels onszelf te onthaasten, de ambachtelijke samenleving even te laten in de randstad en vrijwel naakt door de natuur te dwalen, slechts tegengehouden door natuurlijke beperking.