When the ladies smile ...

Zo nu en dan zijn er momenten waarop van alles wordt heroverwogen. U kent dit ook thuis wel, men vraagt en bemoeit en op enig moment heeft u er genoeg mee.
Zo ook bij de HH. De herendames (voortaan HD) hadden bedongen dat men een keer wederom, daar men door voortdurend bestuderen van de wandelbeschrijvingen geheel en al enthousiast was geworden. Sterker nog, de hang naar een wandeling naar Santiago de C. werd nu al min of meer besloten. Het zou echter kunnen dat dames minder wandelend maar meer genietend door de periode gaan. Hoe het ook zij, er is besloten ter meerdere glorie om een keer richting Belgenland al met de HD te gaan. Zodoende kwamen HH en VH omstreeks negenen bij HF en VF aangereden en werd er vrijwel direct ingeladen. Gezamenlijk was er veel bagage aan boord, waarbij HH juist de lange broek weer uitgedaan had en HF juist weer de lange broek had gepakt. En aangetrokken. Zodoende was er spake van deels blote benen in het vooruitzicht. De HD hadden broeken aan die vrijlieten. Dat zal de HH trouwens niet afleiden hoor.
Aangezien HH ooit gehoord had van Achelsen die bier maakten en heel vroeg tot de heer werd in onderling (druk) overleg de afgelopen periode besloten om naar Achel te rijden waarvandaan. Dat lukte dankzij 2x Tom Tom wonderbaarlijk goed. Na parkeren, quatro schoenenritueel, wederzijdse schoenenbewondering, Oh, ah, zo, nou nou, prachtig gewoon, jeetje, wat mooi, echt heel bijzonder, namelijk, gingen wij eerst een bakkie doen. Hoewel er naast 1 keer koffie drie keer wat anders werd besteld kregen wij naast 1 x koffie drie keer opgewarmde melk. Men was nagenoeg vergeten er wat koffie bij te doen. De slagroom kon dit niet verdoezelen. Maar goed, de dag moest nog beginnen en dan is het beter om niet met het hoogtepunt van start te gaan. Men moest nog heel lang. . Uiteraard mag de term Warmbeek gedurende het eerste deel niet ontbreken, het ging er vrij vaak over.
Vastgesteld was 16,9 km. Dit zouden we dan exact gaan nameten, want u kent de HH.
Het dorp uit, langs de tomp, die itt eerdere bewering slechts een molen bleek te zijn. De HH hadden dit natuurlijk afgelopen keer samen met de dames in Zeddam allang gezien. Maar goed, wij willen niet alle geheimen onthullen.
De eerste pauze deden wij bij Ed, de avondmaaltijd bij Willem, maar daarover straks meer. Bij dit gedoe kun je heerlijk verpozen, eet je natuurlijk wafels, sommigen zelfs met slagroom en kun je een toren beklimmen die richting de sterren voert. Natuurlijk op eigen risico.
Als je bekomen bent van Ed ga je via de beverbekerdijk naar het kruispunt, EN DAN ZOEK JE TUSSEN DE STRUIKEN DE TEKENS VAN DE RODE, GELE EN ORANJE WANDELINGEN. Wij kunnen dit niet genoeg benadrukken.
Vervolgens het Mulke. Hoewel u goed naar de muur moet kijken zijn de sporen aanwezig. Oefening baart kunst.
Bij de T-sprong (die niets met zwangerschappen o.i.d. van doen heeft) de aardeweg naar rechts. En alle afslagen negeren, hoe leuk ze ook zijn. Dit gedeelte van de route viel de HH erg zwaar afgeleid als zij makkelijk zijn. Via de (brug over de) Warmbeek klaphek (zie video) (kluizerdijk) ga je d.m..v. riet naar de Achelse kluis.

Even wat feiten:

sinds 1685 aanwezig in een bepaalde vorm. In 1871 zelfstandige abdij. Te koop: de jongste belgische trappist.


Wij nuttigden hier het speciale bier, hoewel niet allemaal, gingen de abdij winkel bezoeken en zagen dat " hij " over onze eigendommen waakt. Voor bier moet u overigens hier niet zijn, dat zou zeg.

Aangezien er werd beloofd slechts een drukker weggedeelte mogen we nu toegeven dat het merendeel landelijk en met speciale schoenen dient. Waarlijk prachtig.
Wij hielden stil bij een prachtige boerderij en zie daar, net als in Limburg ooit kregen wij te maken met hemelwater. Net zo snel als bekomen ging het dan toch weer. Maar we zijn gewaarschuwd, ook het belgische wettervorhersage is niet altijd even betrouwbaar. Wij namen de gelegenheid tot baat om een hammetje, dropje en zo te nuttigen, water te drinken en zo te keuvelen alsof de gewoonste zaak ter wereld alhier was.

Net op het moment dat de HD een opmerking maakten over het prachtige en relaxte verloop van de route en de prachtige wijze waarop met name HF eea voorsprak ging het dan toch mis. Het ware kinderachtig om te veronderstellen dat ook maar enige vooropgezetheid in het plan lag opgesloten. Echt niet. Maar het gevolg was wel dat de route vanaf toen enigszins eigen inbreng kende om te komen tot de eindfase. Dat betekent dat wij teruggingen via de Tomp, zodat de wandeling heraldiek toch langer werd dan beloofd. Zie onder.
Hadden wij al verteld dat dankzij de aanwezigheid van onze wildspotter VH wij reeds 3 malen een ree, hert of aanverwant Belgisch schepsel hebben aanschouwd. Ja en het ligt puur aan (het ontbreken van) de snelheid der fotografie van de HH dat nergens gewag kan worden gemaakt. Waarvan akte. Nadat wij ter dorpe waren terugbekomen wilde VF eigenlijk niets liever dan te voet naar Willem ter spijzing. Wij hebben er alles aan moeten doen om dit te voorkomen en gelukkig zijn wij daarin geslaagd. Het is blijkbaar zo leuk om met de HH te wandelen dat als daar een eind aan dreigt te komen het vrouwelijk ras alle bochten wringt om hoe dan ook tot uitstelling te komen. Achteraf heeft zij natuurlijk ons allerhartelijkst bedankt voor onze wijze ingrijping, want het had hoe dan ook teveel geworden. Nu konden wij genieten van mosselen, sate, belgische frieten en o.a. bosbieren. Hoewel vele fraaie woorden de HH werden toegeworpen hebben wij slechts tot doel anderen en deels onszelf te onthaasten, de ambachtelijke samenleving even te laten in de randstad en vrijwel naakt door de natuur te dwalen, slechts tegengehouden door natuurlijke beperking.