Waarover spraken zij? Zeker niet over Biotex

Wat vooraf ging aan deze episode. De HH deden gezamelijk of met mevrouwheren wandelingen en beleefden van alles en nog wat. Van dat laatste kunnen we verhalen schrijven. Maar ziedaar, dat is reeds geschied, dus blik vooruit, nadat we nu nog even stil gaan staan bij de avonturen van gisteravond. Hoewel HH al noordelijke delen van ons kikkerlandje had bezocht, had hij de wens om ook nog aan de zuidzijde van de Maas een kijkje te nemen. De van Brienenoordbrug was gewillig en de thuiswoning van HF kon hij ook op onnavolgbare wijze opspeuren. Te aldaar deed HF hem als verwelkoming de voordeur ontsluiten. Koetjes werden samen met kalfjes gedaan en fluks weer naar buiten. HH meldde dat iemand anders had gemeld dat het vanaf pak 'm beet 21.00 uur regenbaar zou worden. HF deed er niet toe en vertikte parapluding mee te zeulen. Wel nuttig vond de schalk koudegevoelige lichaamdelen tegen lage temperaturen te beschermen en nam mede daartoe. Ook HH wist dat goede raad. Zo, dan nu maar eens kijken of er zich te in Barendrecht een parkeerplek voordoet in de nabijheid des biljartkampioenenverblijfethablissement. Mooi, zei HF tegen HH, toen deze laatste de zelfmobiel(weliswaar met HH's hulp) zich op een feestelijke plek had nedergesteld. Uitstappen geblazen maar geen schoenengedoe want dat had ten huize overal als plaatsgehad. Wel deed HH aanmelding bij een app, zodat den Lezer dezes (overigens nog Saluut) later zich kan verwonderen over de afgelegde route met de daaraan klevende gegevens. Ziedaar. Via de 1e Barendrechtseweg richting de A15. Het mooie is dat we al snel een fietsenuitstalwinkel mochten ontmoeten. Jawel. Maar ja, zonder geluk vaart dan ook niemand wel. Of niet? Gingen de HH Rotterdam weer in? Neen, want geruime tijd geleden waren, zoals reeds eerder door eens aangegeven, een tweetal locomotieven op het treinspoor tegen mekander gebotst, minder dan een uur nadat de HH de plek des onheils waren gepasseerd. Mijmerend over die situatie zagen we dat er toch daar nog een trein kon komen; en nog één, en nog één en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Prikjesmensen wilden ons toen de doorgang blokkeren, maar de HH weten op zo'n moment van geen wijken. Er werd eieren voor geld gekozen en onbelemmerde doorgaan viel ons ten deel en men deed zelfs al dan niet gemeend een vriendelijke onze kant opkomen. Wat eigenlijk het saaiste stuk van de wandeling behoorde te zijn, werd ook op andere wijze van die titel beroofd. Een clubje fluoriserenden haalde ons luidruchtig in. Op zich geen probleem, want toen konden we vlak daarna ongestoord filosoferen over een cumputerhandelswinkel waar een goede maar ook aan ons bekende aardige jongeman vroeger emplooi had. Tevens bekende HF daar wel compumaterialen te hebben aangeschaft. Waarschijnlijk onder invloed hiervan ontstond in het clubje, dat ons eerder inhaalde, onrust en de leider dwong een ieder op een plaats in een kring. Daar werden zij verplicht allerlei niets ter zake doende sla- en trapbewegingen naar de overige clubjeleden uit te voeren. Vredelievend als we daar zijn, liepen we prachtig verder, want een oude Citroënbus verdiende onze aandacht. We letten op onze snelheid en ook deden we dat benedenlangs, want we waren toch al in Rijsoord. Bij de muziekschool/peuteropvang kwamen wel erg veel prikkels op ons af. Verbazingwekkend hoe twee honden met vrouw, een auto met een andere vrouw, een flitspaal en vele andere dingen ons desondanks niet van het rechte pad af kunnen houden. Zoals de tijgerin van Circus Wien gedacht moet hebben, dat ze haar drie welpjes eens even zou leren hoe een kameel niet voor voedsel maar voor den lol gedood kan worden, gingen we rechtsaf de Noldijk op. Prachtige gebouwen staan er aan deze dijk, maar hun aantal valt in het niet bij de gedrochten, die men als verblijfhuis wenst te benoemen. HH ontdekte dat bij een dicht tegen de dijk gelegen huis men de entree ook via de ramen zou kunnen. Over het practisch nut daarvan had HF zijn bedenkingen, maar uiteindelijk moest hij HH wel gelijk geven inzake diens constatering. Vlak vóór de tunnel zagen de HH rechts een niet mis te verstaan hoog hekwerk, waardoor doorgang teniet werd gedaan. Links een vaarvereniging die zich Lekko noemt levert dan wel een zeer grote uitnodiging op om stevig door te lopen. Uit de tunnel dacht HH halt te moeten houden in verband met zinloos hek en dakbedekking. Hoefde niet dus op naar het gebouw van tuinarchitect Casteleijn. Mooi pand met mooie inriching van het bedrijfsgedeelte. Maar verder ging het. De Zijdewijdsedijk moest op belopen worden en ook stortten we ons op zaken als huizenmarkt. Al met al moesten we ook nog een niet-waakhond achter een raam attenderen op het feit dat wij langspasseereden. Niet van harte, maar uiteindlijk kregen we toch de egards die ons toekomen. Losjes nog even langs de groente- en fruitman die waarschijnlijk binnenkort van ons wat pittige vragen te beantwoorden gaat krijgen. Dolblije teckels en een herinnering aan een breezerbus-met-lawaai deden ons linksaffen langs spiegelvrachtwagens. De straat werd eerder door ons aangedaan maar van den andere zijde toen benaderd. Zo kon het zich voordoen dat we niet eerder wisten van licht en schaduw. Verdeeld over wat op dat moment zich het meeste voordeed, GINGEN DE HH TOT BLOEDENS TOE OP DE VUIST. Maar niet heus. Wel kwam een belastende verklaring over ontlastende bezigheden weer even naar boven, maar daar kwam snel een einde aan. Na een huis met bijeengekomen vrouwen in ons inziens grote getale en ook foto, streken we neder aan de bar van waar vele biljarttafels domicilie hebben gekozen. De barman deed blijken van herkenning, hoewel dit slechts ons 2e bezoekje was. Wat is dat toch? Dubbel Westmalle wisten we te combineren met ballen, maar niet van de biljart. Hij die gokkasten pijn doet, had deze avond blijkbaar geen tijd, want zijn afwezigheid schitterde. Wel was op TV een voetbalwedstrijd gaande. Daar had een keeper zijn hoofd verfraaid met een soort helm van rubber of leer. Kwam de wedstrijd zeer ten goede. Misschien een goede tip voor de Kuip-club. Na een Corona met vitamiencitroen namen de HH hartelijk afscheid. Een op alle fronten verfrissende avond was datgene waarop zij terugkijken.

Weer geen regeningen in Scheveningen

Vanavond was het dan weer raak. Wij togen naar Scheveningen. Waarom? Geen idee. Het leek ons gewoon leuk.
HF deelde mee dat het vorige artikel uit pure inspiratie is ontstaan. Deze blog niet.

Aangezien HH deze week enorm vaak mocht besturen was HF een echte heer en gedroeg zich een voorbeeldig chauffeur. Helemaal via Huize H naar Scheveningen, dat mag toch echt wel een drivers seat genoemd worden. En maar rijden. En rijden.
Wij togen door tunnels maar de laatste tunnel zou ooit worden afgesloten, dus de HH namen geen enkel risico en reden langs de beroemde gevangenis naar een enorme parkeer in Scheveningen, merken kunnen we niet noemen. Nadat HF urenlang zocht naar een geschikte parkeerplaats konden wij eindelijk uitstappen. Tsjonge!
Dat het was afgekoeld viel niet te ontkennen, dus mutsen, sjaals en handbedekking viel ons ten deel.

Via een trappenhuis en een straks door HF te gebruiken toilet liepen wij naar het kurhaus alvoor wij een laag ijspret gedoe ontdekten. Om lekker in te duiken volkomen ongeschikt. Toen zagen wij een heerschap die een bijzonder ritueel opvoerde. Alleen geschikt voor 70+, dus wij mochten niet meedoen. Laten we het maar gelijk zeggen, wij konden het ook niet.


Later bleek dat dit heerschap betaald werd en dit gewoon uit de muur kon halen. Enfin, daar was dan de boulevard, met gekke piano's, godshuisje (onbemand), liepen wij tot verdere doorloop werd belemmerd. Dat een groot aquarium en welness resort betere tijden hebben gekend kunt u zelf gaan zien. Onderweg nog een blik op de pier, die gezellig er gewoon was. Vandaar dat wij achterlangs gingen en via the lighthouse of Scheveningen bereikten wij de haven, zowel binnen als buiten en 1 en 2. Dat men daar iets met vis deed was alom. En wij maar doorwandelen, kijkt u naar de prachtige plaatjes. Natuurlijk zagen wij veler illegale activiteiten die met boten te maken hebben, maar wij kunnen echt niet meer vertellen. Aan het eind van de haven zei de runkeeper dame dat wij reeds op bijna 6 km zaten, tijd voor een grote terugtrek.

Die deden wij achterlangs, met mooie gebouwen, Appel verblijven, leuke doorsteekjes, dwangmatig huisvuil neerzetting, en de keizerstraat in alle glorie. Appie was gelukkig nog open zodat we daar niet naar binnen hoefden en alras liepen wij door. Uiteindelijk bereikten wij weer kurhaus regionen.

Achteraf blijkt dat men de boulevard gaat herinrichten. Dus misschien moet u in de toekomst naar achteren kijken om de zee te zien, maar dat zal leertijd. Vooralsnog is het advies: de blik fier naar voren, de handen om de ballen en trotseren die boel.





Drankenballen deden wij in onze inmiddels legendarische boekenclub, alwaar toch weer bieren waren uitverkocht. Daar stond tegenover dat een palm uit de tap met wat 010 ballen een heerlijke combi vormt.

Wat de HH zoal zagen

Beelden zeggen soms meer dan woorden. Maar andersom is ook weer waar. Kortom, Delft, we kwamen, zagen en verdwenen weer. Tijdens schrokken vrouwen. Soms in de handen klappend. Ook waren er aangepaste aardappeleters. Er was ook sprake van grote winderigheid. Parkeren overdekt en Vlaanderen was gesloten. Het papier- en kartonritueel begrepen de HH niet, maar de Delftse Watertoren maakte dat wel goed. Stukjes stad uit de niet eerder gezien categorie waren er ook en hoofdzakelijk in de mooi en leuk sfeer. Zelfs een immens balkon met bijpassend huis in compleet andere stijl. Steegjes en stegen doorkliefden we en de stuote en daarom buitengeplaatste kazen werden we gewaar. Het koffie-advies was indringend en ook waarheidsgetrouw. Ondanks enige nietrichtings- en oriënteringsgevoel van HF kijken de HH terug op een goed bestede avond. Afsluitend werd het boekengebeuren geholpen met onder andere het inkorten van de voorraad winterkonickjes. Voor de visueel ingestelden onder u enige kiekjes en filmpjes in puur toevallige volgorde hiernavolgend.