Weer geen regeningen in Scheveningen

Vanavond was het dan weer raak. Wij togen naar Scheveningen. Waarom? Geen idee. Het leek ons gewoon leuk.
HF deelde mee dat het vorige artikel uit pure inspiratie is ontstaan. Deze blog niet.

Aangezien HH deze week enorm vaak mocht besturen was HF een echte heer en gedroeg zich een voorbeeldig chauffeur. Helemaal via Huize H naar Scheveningen, dat mag toch echt wel een drivers seat genoemd worden. En maar rijden. En rijden.
Wij togen door tunnels maar de laatste tunnel zou ooit worden afgesloten, dus de HH namen geen enkel risico en reden langs de beroemde gevangenis naar een enorme parkeer in Scheveningen, merken kunnen we niet noemen. Nadat HF urenlang zocht naar een geschikte parkeerplaats konden wij eindelijk uitstappen. Tsjonge!
Dat het was afgekoeld viel niet te ontkennen, dus mutsen, sjaals en handbedekking viel ons ten deel.

Via een trappenhuis en een straks door HF te gebruiken toilet liepen wij naar het kurhaus alvoor wij een laag ijspret gedoe ontdekten. Om lekker in te duiken volkomen ongeschikt. Toen zagen wij een heerschap die een bijzonder ritueel opvoerde. Alleen geschikt voor 70+, dus wij mochten niet meedoen. Laten we het maar gelijk zeggen, wij konden het ook niet.


Later bleek dat dit heerschap betaald werd en dit gewoon uit de muur kon halen. Enfin, daar was dan de boulevard, met gekke piano's, godshuisje (onbemand), liepen wij tot verdere doorloop werd belemmerd. Dat een groot aquarium en welness resort betere tijden hebben gekend kunt u zelf gaan zien. Onderweg nog een blik op de pier, die gezellig er gewoon was. Vandaar dat wij achterlangs gingen en via the lighthouse of Scheveningen bereikten wij de haven, zowel binnen als buiten en 1 en 2. Dat men daar iets met vis deed was alom. En wij maar doorwandelen, kijkt u naar de prachtige plaatjes. Natuurlijk zagen wij veler illegale activiteiten die met boten te maken hebben, maar wij kunnen echt niet meer vertellen. Aan het eind van de haven zei de runkeeper dame dat wij reeds op bijna 6 km zaten, tijd voor een grote terugtrek.

Die deden wij achterlangs, met mooie gebouwen, Appel verblijven, leuke doorsteekjes, dwangmatig huisvuil neerzetting, en de keizerstraat in alle glorie. Appie was gelukkig nog open zodat we daar niet naar binnen hoefden en alras liepen wij door. Uiteindelijk bereikten wij weer kurhaus regionen.

Achteraf blijkt dat men de boulevard gaat herinrichten. Dus misschien moet u in de toekomst naar achteren kijken om de zee te zien, maar dat zal leertijd. Vooralsnog is het advies: de blik fier naar voren, de handen om de ballen en trotseren die boel.





Drankenballen deden wij in onze inmiddels legendarische boekenclub, alwaar toch weer bieren waren uitverkocht. Daar stond tegenover dat een palm uit de tap met wat 010 ballen een heerlijke combi vormt.