Driebruggen

Het mag gek klinken, maar het leek ons bijzonder prettig Driebruggen te gaan bekijken. Het werd de HH echter snel duidelijk dat we daarvoor het verkeerde startpunt hadden gekozen. Na wat omzwervingen in en door de binnenstad van Rotterdam, belandden we uiteindelijk in de parkeergarage aan de Westblaak. Dit keer zonder schoenenritueel, vertrokken we te voet en wel richting de Kop van Zuid. Er was sprake van welwind en ook welzon, zodat we flink aan onze trekken kwamen. Langs de Russich Orthodoxe kerk togen we naar en over de Erasmusbrug en besloten toen om het Luxortheater heen langs het water te lopen naar de voormalige vertrekhal van de Holland-Amerikalijn; de hal van de HAL zullen we maar zeggen. Onderweg ontmoeten we de hoogste toren van Rotjeknor in aanbouw en het reeds voltooide Montevideo. We werden nog even getrakteerd op containerwegwaaiwater, zagen prachtige restaurants(zonder klandizie) en ook Hotel New York(met klandizie). Dat destijds vanaf de kade daar de schepen vertrokken (waaronder de SS Rotterdam), is nog duidelijk te zien, aangezien er nog bagage op verscheping ligt te wachten. Ineens ontdekten we ook dat we eigenlijk toch niet verkeerd waren, want in 1 blik zagen we de Erasmusbrug , de Hefbrug en de Willemsbrug. Terug naar de Zwaan ontmoetten we twee alleraardigste worstvervoermiddelen en besloten we terug te gaan richting Vasteland. Op de brug werden we erg aangezien verrast door dansende meisjes gehuld in plastic die bij het zingen van het woord "fun" onder onze goedkeuring een bepaalde beweging gingen uitvoeren. Voor de Hoge Heren daalden de nederige heren zoals wij daar zijn, de trap af naar beneden, langs de Spido en het Wereldmuseum (it's a small world after all) op naar Stadsherstel. Eerlijk gezegd hadden we ons daar iets meer van voorgesteld, maar bij de haven bleek dat herstel plaats te vinden binnen een vierkante meter of 30. Nooit te oud om te leren werden we gelokt door de Ballentent en haar rookvertrek, aan de voet van de iets minder roemruchte eetgelegenheid Parkheuvel. Vanaf daar konden we ook zien dat de SS Rotterdam niet ver van de vertrekHAL is gestrand. Vervolgens gingen de heren het park in dat de naam draagt van de daarnaast staande Euromast. Jawel, we hebben de toeristische attracties niet gemeden. Dit blijkt ook uit het bezichtigen van de voliere te daar. Prachtige exemplaren van onder meer en onder andere de zebravink, parkiet en gele kanarie werden we gewaar. Ook leerden we dat Antilliaanse honden een gewoonte hebben. Verbazing viel ons ten deel toen een damesmevrouw in haar eentje een tandemfiets bereed. Waarschijnlijk haar bijrijder verloren. Enfin, de Westzeedijk overgestoken en bij de KunstHAL het museumpark in. De HH kregen daar bij het zien ener gigakonijn déja vu (zie documentatieverslag Harrie van 10 oktober j.l). Een reislustig konijntje wellicht. Verder het park bleek een persoon zijn of haar onderlichaam achtergeleten te hebben. Niets aan te doen, 't zal wel kunst wezen. Iets verder was daar zeker sprake van, want zegt u nu zelf het is een hele kunst om vanaf 2005 al met de Blunderput bezig te zijn en dan er voor te zorgen dat het einde nog niet in zicht is. Maar goed niet alle slakken mogen door ons van zout worden voorzien. Vandaar dat het laaftijd werd voor de heren en dus op naar horecaf, zoals de deze week OAW-er geworden heer J.A. Deelder pleegt te zeggen. Onderweg zagen we nog dat de tandemmevrouw de pasagier had teruggevonden. Vreugde alom!!

Sfeer: 9,5

Route: 7 in 1,5

Wind: 7+

Zon: 8,5

Bier: Barbar, honingbier voor krijgers(dat u het weet), Jupiler (ongeleaged) en een bok van een anker

Snacks: ja

Hitklant

Na een meer dan emotioneel weerzien kwam het er dan zomaar van. De HH gingen eens wandelen, na nauwelijks discussie overigens. HH had onderweg naar HF de heugelijke mededeling gedaan en HF was zich buitensporig gaan haasten om hoe dan ook op tijd HH te kunnen ophalen. Ja, want zo zijn de HH. Als er besloten is dient alles te wijken. Ook dat.
Wij kwamen hier terecht en dat is maar goed ook. U weet nog wel dat de vorige keer door ons werd gememoreerd over golf perikelen Ballotage en zo.
Nadat wij de wandelschoenen hadden aangedaan ging het op pad.
Laat ons volstaan met het memoreren van de hoogtepunten:

Het water is er nog op diverse plaatsen:

De golfbaan alsmede de oude stenen liggen er nog en er werd nog steeds geoefend met hijskranen, bulldozers, tractoren en zo. Eigenlijk niets nieuws onder de zon.

Wat verder enorm opviel was het feit dat sommige beroepsgroepen het blijkbaar van de daken willen schreeuwen als men niet succesvol is. Nu ligt de beroepsgroep natuurlijk onder vuur omdat men niet transparant is maar of dit de oplossing is wagen de HH te betwijfelen.

Natuurlijk kwamen wij schrijnende gevallen tegen van beesten die de naderende winter nu al niet overleefd hebben. Och.....


Verscholen maar nu niet meer aan de 's-Gravenweg vonden wij ook nog een kerkje. Als u er langs loopt ziet u het vast ook. Let dan ook op het vloeiende lijnenspel van de voorstaande woning. En wat dacht u van de graffiti die de natuur als onderwerp kent. Wij van alles met name. En wat van de jarige jet?

Hoe dan niet, het was een welkome verrassing geweest voor de HH en natuurlijk werd er op de gebruikelijke wijze afgesloten.

Bieren deden wij tussen de boeken, waarbij de kleuren varieerden. De bittergarnituur was als vanouds.

Eend of woerd, wat is de schoonre?

Opvallend deze week was onder andere en onder meer het schone weer (schone uitspreken met een zachte G, aub). Ook waren en zijn memorabel de al dan niet naar Brusselgeruchten over JEEPEEBEE. Puur uit eigen belang hopen de heren dat doorgaan zal gaan plaatsvinden, zodat HH zijn vice-opperbrildrager-te-Capelle kan omzetten in presidentschap. Maar ja. Afwachten het is. Terugkomend op het weer; voor de voet-en beenoefening leek het een uitstekende week te worden dus hoepla en naar buiten. HF dacht ergens in een boek iets gezien te hebben en opteerde voor de kamsalamanderroute bij Schoonrewoerd. Een eerder door de HH bewandeld geheel, maar niet als zodanig beschreven. Een ander had dit wel gedaan en voor diens wetenswaardighedengeheel plaatsen we gaarne de volgende link:

http://www.zuidhollandslandschap.nl/images/routes/docs/kamsalamanderroute.doc?phpMyAdmin=9b208ca714b8922c3e4137a8e0fcef37&phpMyAdmin=c9e9e41c082f45c945b548beb1bb4195

Waarschijnlijk de langste link tot nu toe, dus proberen maar, zouden we durven aanbevelen. Zoals u allen uiteraard uit de geschiedenisboeken weet, is de waarde van de kamsalamander voor Leerdam en omgeving absoluut niet te vergelijken met de waarde van de ooievaar voor de Residentie. Desalniettemin parkeerden we de auto van HH, na enig dralen, bij de dagwinkel. We zeiden de winkel dag en gingen richting de dichtsbijzijnde hoogstamboomgaard. Voordat we daar mochten gaan kijken, werden onze netvliezen beroerd door een kleuterschool waar de plaatselijke bromsnorren blijkbaar een opfrissingscursus kregen. Na de prachtige boomgaard ontwaarden we een in onze toch ietwat verdwaalde ooievaar. Van onszelf wisten we eigenlijk wel zeker dat we niet in de wirwar waren. Hierdoor gesteund gingen we naar een wiel dat al sinds 1573 in een identiteitscrisis verkeert. Minstens drie namen luistert het wiel naar; wij houden het op het Wiel van Bassa en daarmee basta. En daarom de Diefdijk op richting Leerdam. We wildem graag in alle rust genieten van de mooie vergezichten en dergelijke maar werden regelmatig gestoord. Met name door verschillende voertuigen van telkens het zelfde bedrijf. Naar onze mening was er duidelijk sprake van zeer nutteloos heen en weer gerij, zodat het bedrijf niet van Vulpen maar van Rijpen zou moeten heten. Foei en schande. Veel tijd om er verder bij stil te staan kregen we niet, want het was opletten geblazen. En troep jagers kwam ons tegemoet en het rare was dat ze enigzins opgejaagd leken. De reden werd even later duidelijk. Een aantal bloeddorstige schapen stierde over de dijk achter ze aan. Na korte tijd hoorden we schoten........... Op dat moment bevonden de heren zich op de Donkere Kade, alwaar het HF te veel werd en er al zijn zoekdoekjes aan te pas moesten komen. Terug op de Diefdijk zagen we een vacantiehuisje uit de begin jaren '40, compleet met waterpartij. Zonder schroom staken we een spoorlijn over en spraken we nog enkele loslopende kippen. Een lokale hobby is overigens noten in zakken te koop aanbieden langs de weg. Voor slecht 1 euro mag men een zak medenemen. Aangezien de HH behoefte hadden aan noch een zak noch noten was het één en ander niet aan ons besteed. Met het zicht op watermolenrad keerden onze schreden zich en aan de andere zijde van het water aanvaarden we de terugweg. Afgezien van wat tegenfietsenden en natuurcamping en wat groetmeiden was dit wel zo'n beetje wat er is gebeurd. Na een blik op kunst streken we neer in Tapperij de Zwaan, waar we hele verhalen over zouden kunnen vertellen. Maar dat doen ze zelf al. Na wat lauw Gulpener Herfstbok met toebehoren op naar huis. Ziezo.