Zjammerdan

Soms vragen mensen ons weleens naar hoe het kan. Dat gewandel in de vrije natuur. De HH willen wel een sluier laten vallen. Het zit zo, wij hebben aan de onderzijde van onze lichamen 2 verplaatsbare organen zitten die wij onafhankelijk van elkaar kunnen verplaatsen, zelfs nog tegengesteld aan. Op die wijze zetten de HH zich in beweging met name voorwaarts. In feite komt het hier wel op neer en er is in de loop van de jaren een zeer fijn mazig samenspel ontstaan tussen ogen, oren, beweegredenen maar zeker niet minder dan onderling der HH dat het in feite onzichtbaar en nauwelijks hoorbaar plaatsvindt. Maar het resultaat mag er zijn getuige de resultaten. Ook onderzoeken naar andere mogelijkheden hebben minderwaardige resultaten opgeleverd.
Vandaar niet meer dan.
Deze keer verplaatsten wij ons richting het verre Zwammerdam.
De route is hier te vinden, maar vergeet niet onze Nel dank te zeggen. Zij heeft immers drie jaren geschreven aan deze route en pas sinds onlangs mogen wij als gewonen ervan weten.

Parkeren doet u het best aan het begin van de route hoewel u mag kiezen uit Zwammerdam e/o Bodegraven. Wij snappen uw probleem, desnoods belt u even met Nel.

De eerste etappe voerde ons Zwammerdam uit want wij zouden mogelijk gaan jagen (volgens Nel dan..) maar wij liepen alsof de rust zelve was ingestraald en gingen richting Bodegraven. Het begin maar name ook wat later ontdekten wij een oase van verpaupering die weerga nu kent. Wij hebben ter meerdere glorie.
Gedurende het stuk door B. kwamen wij langs bepaalde flats die de HH de opmerking ontlokten. Het had te maken met achterstallig en verf en zo. Maar vraag ons niet om details. Eindelijk was daar het moment en konden de HH gebruik maken van Nels pad. Wat kunnen we hier eindeloos over communiceren. Over bruggen, over caravans dan wel andere behuizing, waarbij loef afsteken de boventoon lijkt te voeren. Ook de beesten hielden van de HH getuige hun aanwezigheid en nieuwsgierigheid. Sommige schapen waren gedekt door Robin Hood, anderen door Spiderman. Ja, ons ontgaat erg weinig hoor.

Via lenigheid, oppassen geblazen en voortdurend op onze hoede doorstaken wij weilanden waarbij ons vriendelijk maar wel dringend werd gevraagd om de ruilverkaveling in de gaten te houden. Met 4 ogen was dat geen probleem en achteraf kunnen wij vaststellen dat men verkavelt. Via een jarige boom, een nieuwe doorsteek en verborgen koeien ontdekten wij eindelijk ons beginpunt in Zwammerdam dus dat kwam goed uit. Dank voor alles Nel, wij hebben genoten en zullen Dick S. vragen een gepaste vergoeding over te maken. (dit speelt ten tijden van Afab problemen, dus daar kunnen de HH nog geen donatie aan vragen!).

Wij wilden bieren in een vaste stek, maar transportperikelen onderweg deden ons anders besluiten en wij kwamen (veel te laat natuurlijk) op de bierbestemming aan. Gelukkig moest iedereen, JA U LEEST DIT GOED, maken dat men om 17.30 uur weg was.
Dus dat beperkte gelukkig de hoeveelheid inname.
Zo ziet men, eind al beter.


Men heeft ons ook gevraagd. Vanwege interesse of is het valse nieuwsgierigheid? Maar prijzen wilde men geduid.
Nu, deze keer was het:
goedkoop? nee eerder niet maar duur
duur ?, nou niet goedkoop dan

Wat zoal? Leffe blond x2 x2
Spijzen: garnituur niet bitter maar wel erg lekker
Voorbeelden van HH in actie, waarbij u zult zien dat HF wel erg snel is nietwel waar?

Omgekeerd

Het grappige van dromen, die je hebt onthouden, is, dat eerst het laatste bleef hangen en dat van daaruit de zoektocht naar het begin begon. Dat leek ons een mooi gegeven om 1 van de eerder gedane wandelbelevingen min of meer hetzelfde lot te laten ondergaan. Uiteraard konden de heren het niet nalaten een ander element in te bouwen. We verklappen het maar vast: de metro. Het ging alsvolgt en aldus. HF kreeg toestemming om Capelle in te rijden en zocht HH ten huize op. Het viel HF op dat na diverse gedaanteverwisselingen qua autovoituremobiel aan HH's zijde, deze nu een bijna onopvallende aanpassing aan de achterzijde des autoos had laten plaatsvinden. Zodoende. Even met de auto naar metrohalte Capelse Brug, want het wandelen moet natuurlijk niet dwangmatige vormen aan gaan nemen. Bij nachtopvang De Brug vonden we een uitstekende parkeerplek, zodat vanaf daar de voettocht naar hartje Rotterdam kon beginnen. Angsthazig nam HF een paraplu mee, HH kon best zonder. Onder het station doorgegaan, kwamen we al heel snel op een straat met een mooie spar, die tot winkel was omgebouwd. Ietsjes verderop betraden we het voetpad gelegen langs de 's Gravenweg. HH wist het al en daarom kon hij HF mee laten genieten. Er geldt dat voor sommige huizen te aldaar slechts 1 boerderij met grond hoefde te verdwijnen en dat daarvoor dan een stuk of acht (op het eerste oog althans) armoedige woninkjes in de plaats mochten komen. We ontdekten later dat die verwisseltruc waarschijnlijk nog wel vaker toegepast kan gaan worden. Bij de Kralingse Zoom staken we de weg over, zodat we nog meer van de 's Gravenweg konden genieten. Aangekomen bij de oudste ANWB-paal te Nederland leerden we dat het destijds vanaf daar naar Rotterdam nog 4 kilometer was. We gingen op zoek naar de Beneden Oostzeedijk. Langs mooie en ook fraaie uithangborden, buitenengeltjes en opbreekstraat bereikten we. Omdat we hadden gehoord liepen we langs mooie nabij-oosterse meubels en piepkleine auto naar daar waar eens de treinen bovengronds door Rotterdam denderden. De kerktoren daar was ingepakt en leek toch nog warempel op de kerktoren. Niet echt nuttig deze aanpassing. Hemaworsten en verderop bij een ding vol bijen andere vleesindustriedingen negerend, kwamen we over Karel Doorman bij de Oude Binnenweg uit. De alcoholslijterij bracht toch wel verlangens in ons los, zodat na van Gennip (nee, niet Gijs maar de boekenslijterij) de Nieuwe Binnenweg aan de beurt was. Daar strandden we puur toevallig bij de deuropening van een horecagelegenheid die , ook weer puur toevallig, de naam draagt van de voormalig belgische vorst en echtgenoot van Fabiola. Naar binnen dus om wat sfeer en ambiance op te snuiven. Qua consumptie bleek onder andere en ondermeer een wilde bok te zijn geschoten. Uitgeperst leverde dat een zeer smaakvol Wildebok op en u begrijpt het al, de HH lieten het zich smaken. Moed ingedronken hebbende ging het naar een metro-opstapplaats. Daar kon HF, onder het toeziend en ervaren oog van HH, zijn eerste OV-chipkaartervaring opdoen. Bij deze danken de HH VA hartelijk voor de door haar geheel belangenloos ter beschikking gestelde kaart, zodat de vernieuwende terugreis gestalte kon worden gegeven. Na een kortstondig ondergronds verblijf zagen we het daglicht weer en konden al uitstappend en nakeuvelend terugkijken. De wandeling was al met al ruim zeven kilometers en we hielden het, behoudens tijdens het cafébezoek natuurlijk, eigenlijk nagenoeg droog. Binnenkort een verslag van een andere belevingsnis der HH. Tot dan.

Harrie

Wij wandelden vandaag hier.

Vandaag was eigenlijk de dag van Harrie. U weet niet? Harrie is onze vaste reigert die als wij willen fotograferen standaard weigert. Meestal met vluchtgedrag. Vandaag was Harrie dermate goed voorbereid dat wij hem tegenkwamen vooral op plaatsen waar wij nog moesten komen. Kortom, ook Harrie heeft internet.
Ondanks Harrie togen wij naar Zevenkamp, om aldaar de auto te verstoppen op een locatie die ons was gesuggereerd in het wandel artikel. Aangezien maar ook vooral door voorspelbaarheid en tekenen van herkenning was het begin, midden en eind van de route niet nieuw maar niettemin nieuwer dan.

Nadat u bent geparkeerd is het via linker richting (met uw rug naar de metro) starten en goed de route volgen. Trekt niet de zondags schoenen aan want nat is het, althans daar waar droogte ontbeert. Een paar moeilijke punten zijn aantoonbaar. U zult tweemaal (2x) (2 keer) (1+1) de Rotte over moeten, dat is heftig. Maar komt op. U passeert een terrein waar werktuigen staan opgesteld waarmee de meest verschrikkelijke dingen met kinderen lijken te gebeuren.
Wendt uw blik linksaf en het gaat gewoon weer over. Laat u niet afleiden door uw eigen Harrie, hij is het niet waard. Volgt gewoon de beschrijving, want die is 1 A4.
Een ander moeilijk punt is een graspad (slecht onderhouden) met bramen en brandnetels.
Als u de fraaie brug uit 1997 bent overgelopen heeft u de ergste ontberingen achter de rug en kalmt u vrij rustig naar het einde, wat feitelijk ook het begin is. Mocht u dorst e/o trek bekomen dan is meer aan het einde dan niet een Oud Verlaat genoegen beschikbaar hoewel u direct daarna de sfeervolle Vlietkade betreedt. Wie wil daar nu niet direct naar toe.

De afstand zou 9,5 maar bleek korter. Geeft ons niks hoor.

Wat zagen wij onderweg zoal maar ook niet?












Wat nog van ons hart moet is het feit van de benaming onzerzijdswegens. Noormannen, maar eigenlijk Fransmannen en Henkmannen of natuurlijk Rottermannen, nee toch niet.

Een bepaald natuurverschijnsel, wij denken de ingang naar de onderwereld waar Harrie woont, zagen wij ineens.



Drank: Brugse Zot
Spijzen: warme hapjes
Weer: 9,45
Tot weereens

Joepie

De heren volgen het nieuws:

plaats deze link in uw browser en geniet.

http://leesditmaareens.blogspot.com/

Horen wij snel van u?

Vast toch!

ps: u kunt ook links beneden op weetjeditjes klikken.

Maar weer eens daar naartoe

Jazeker. De HH zouden en moesten terugkeren naar een omgeving waar ze eerder waren geweest. Soms is het namelijk fijn om even terug te gaan naar. Dat men dan niet altijd aantreft wat men destijds aantrof zal u wellicht al lezende bekend in de ogen voorkomen. In ons geval wilden we weten hoe het gesteld is met de natuur tussen de Zuidhaven en de Noordhaven in de buurt van de Kop van het Land bij Dordrecht. Wat ons direct opviel in vergelijking met juli 2006 was het ontbreken van de ijs- en verse koffieboot. Ook de destijds in overvloed aanwezige steekinsecten lieten het afweten, evenals ontblote lichaamsdelen van andermensen. Verder was er niet zo vreselijk veel veranderd. Het lukte ons overigens wel om toch weer een andere route te doen binnen dit gebied, hetgeen ons kwam te staan op ontmoeting met een druk gezelschap. Het deerde ons niet, want rust kennen we vanuit onszelf. Ook troffen we de sinds lang verdwaalde UK nummer veertig aan. Zo in de buurt van werelddierendag liet de dierenwereld zich weer van haar goede kant aan ons zien. Rovende vogels, visetende futen, grazende schapen (met overigens weinig tot geen interesse voor de HH) en zelfs jonge uitvoeringen van poezebeesten toonden zich aan ons. Hoewel het geen wereldnietdierendag was, liet ook de flora-afdeling zich van haar allerbeste kant zien. Overwoekerd pad en nog veel meer viel ons ten deel. Met een goed gevoel kwam na pakweg zeven en een ruime halve kilometer het verlangen naar versnaperingen opzetten. De weg naar het Fluitekruid wisten we nog te vinden. Hoewel het reeds oktober was en de openingstijden dan drasties zijn ingekort, werden we met alle egards ontvangen. We kregen desgevraagd tussenhaakjesgehakballetjes voorgeschoteld met Gulpener Dort en Gerardus Kloosterbier om ze te laten drijven. Klassieke opus uit een eveneens klassieke radio maakten de huiskamersfeer geheel compleet.

En dan nu nog even een dierenrijmpje:

De hengstenfietsclub te Leimuiden

hief soms het clublied aan dat luidde

"Wij hengsten fietsen blij van zin

de wijde wijde wereld in"

Maar altijd zongen er een paar

"Wij hengsten fietsen in elkaar"