Posts
Jazeker. De HH zouden en moesten terugkeren naar een omgeving waar ze eerder waren geweest. Soms is het namelijk fijn om even terug te gaan naar. Dat men dan niet altijd aantreft wat men destijds aantrof zal u wellicht al lezende bekend in de ogen voorkomen. In ons geval wilden we weten hoe het gesteld is met de natuur tussen de Zuidhaven en de Noordhaven in de buurt 
van de Kop van het Land bij Dordrecht. Wat ons direct opviel in vergelijking met juli 2006 was het ontbreken van de ijs- en verse koffieboot. Ook de destijds in overvloed aanwezige steekinsecten lieten het afweten, evenals ontblote lichaamsdele
n van andermensen. Verder was er niet zo vreselijk veel veranderd. Het lukte ons overigens wel om toch weer een andere route te doen binnen dit gebied, hetgeen ons kwam te staan op ontmoeting met een druk gezelschap. Het deerde ons niet, want rust kennen we vanuit onszelf. Ook troffen we de sinds lang verdwaalde UK nummer veertig aan. 
Zo in de buurt van werelddierendag liet de dierenwereld zich weer van haar goede kant aan ons zien. Rovende vogels, visetende futen, grazende schapen (m
et overigens weinig tot geen interesse voor de HH) en zelfs jonge uitvoeringen van poezebeesten toonden zich aan ons. Hoewel het geen wereldnietdierendag was, liet ook de flora-afdeling zich van haar allerbeste kant zien. Overwoekerd pad en nog veel meer viel ons ten deel. Met een goed gevoel kwam na pakweg zeven en een ruime halve kilometer het verlangen naar versnaperingen opzetten. De weg naar het Fluitekruid wisten we nog te vinden. Hoewel het reeds oktober was en de opening
stijden 
dan drasties zijn ingekort, werden we met alle egards ontvangen. We kregen desgevraagd tussenhaakjesgehakballetjes voorgeschoteld met Gulpener Dort en Gerardus Kloosterbier om ze te laten drijven. Klassieke opus uit een eveneens klassieke radio maakten de huiskamersfeer geheel compleet.
van de Kop van het Land bij Dordrecht. Wat ons direct opviel in vergelijking met juli 2006 was het ontbreken van de ijs- en verse koffieboot. Ook de destijds in overvloed aanwezige steekinsecten lieten het afweten, evenals ontblote lichaamsdele
n van andermensen. Verder was er niet zo vreselijk veel veranderd. Het lukte ons overigens wel om toch weer een andere route te doen binnen dit gebied, hetgeen ons kwam te staan op ontmoeting met een druk gezelschap. Het deerde ons niet, want rust kennen we vanuit onszelf. Ook troffen we de sinds lang verdwaalde UK nummer veertig aan. 
Zo in de buurt van werelddierendag liet de dierenwereld zich weer van haar goede kant aan ons zien. Rovende vogels, visetende futen, grazende schapen (m
et overigens weinig tot geen interesse voor de HH) en zelfs jonge uitvoeringen van poezebeesten toonden zich aan ons. Hoewel het geen wereldnietdierendag was, liet ook de flora-afdeling zich van haar allerbeste kant zien. Overwoekerd pad en nog veel meer viel ons ten deel. Met een goed gevoel kwam na pakweg zeven en een ruime halve kilometer het verlangen naar versnaperingen opzetten. De weg naar het Fluitekruid wisten we nog te vinden. Hoewel het reeds oktober was en de opening
stijden 
dan drasties zijn ingekort, werden we met alle egards ontvangen. We kregen desgevraagd tussenhaakjesgehakballetjes voorgeschoteld met Gulpener Dort en Gerardus Kloosterbier om ze te laten drijven. Klassieke opus uit een eveneens klassieke radio maakten de huiskamersfeer geheel compleet.En dan nu nog even een dierenrijmpje:
De hengstenfietsclub te Leimuiden
hief soms het clublied aan dat luidde
"Wij hengsten fietsen blij van zin
de wijde wijde wereld in"
Maar altijd zongen er een paar
"Wij hengsten fietsen in elkaar"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten