Posts
Het zal u niet verbazen en dat doet ons goed. Voor de heren zelf bestond er geen twijfel; de goedheiligman zou afzien van twee enkele reizen Spanje als geschenk. Vandaar dat het tijd werd voor een volgende onderzoekende wandeling. Op onnavolgbare wijze was HH het wereldwijdeweb opgegaan en wist daar weer diverse routes aan de diverse bedenkers te ontfutselen. Nu hadden wij iets meegekregen over een soort aandoening beginnend met de letter Q. Ruiming moest nog plaatsvinden en onzerzijds bleken we nog ruimschoots over verstandelijke middelen te beschikken en kozen derhalve voor een bestemming met de ter alfabet daarvóór geplaatste letter P. Pijnacker herbergde daarnaast ook nog een stukje door de HH niet ontgonnen dan wel bewandeld gebied. Het Balijbos en dergelijke zou het gaan ontgelden. http://www.nmpijnacker.nl/downloads/Wandelroute%20N4D%20210908.pdf Aangezien de natuur zich de afgelopen dagen van haar natste kant had laten zien, was er vandaag weer 
schoenenritueel en wel direct nadat HF de voiture halt had laten houden op de parkeerplaats bij het sportcentrum aan de,hoe kan het ook anders, Sportlaan. Voor alle zekerheid de paraplu mee en daar gingen ze dan. De beschreven poelen zagen we in tegenstelling tot de ooievaarspaal. Ook was het eerste stuk overvloedig bezaaid met watervogel-, schapen-(en geiten-?) en kon
ijnenuitwerpselen.Toch deden we van de niet-aanwezige kinderen van de hand en staken over na de tweede paddepoel. Vanaf dat moment moesten we de stront ontberen, maar daar voor in de plaats kregen we regelmatig modderigheid voorgeschoteld. Maar in de zonneschijn mocht dat de herenpret niet drukken. Opgetogen togen zij aan kunst voorbij. Onder het spoor door en links af langs de Balijade. Is ons niet opgevallen, maar de HH moesten zich weer eens uitermate verbazen over bouwstijl en bewoning van plaatselijke woonaangelegenheden. Iets verderop linksaf het hondenuitlaatpad op. HF wist niet dat honden een uitlaat hebben en in die zin was de middag educatief gezien voor hem al weer een gro
ot succes. Bij dit pad schijnen veel Grauwe ganzen voor te komen. Voor ons hielden ze zich schuil dachten we, maar, naar later bleek, is de goegemeente in de herfst reeds naar Zuid-Spanje vertrokken. Een aantal lokale poyvrienden bracht ons hiervan op de hoogte. Na een korte ontmoe
ting met een vier maanden jonge hond (en de begeleidster) volgede een sloot met dras en gekapt riet. Na linksaf richting blauw kunstbrugwerk; de lange route. Hier werden de HH samen met de aanwezige boomstruiken volledig in het zonnetje gezet. Na het passeren van slachtplaatsen en het blauwe begon een stukje oernatuur genaamd de Balij en nog niet zo gek lang geleden aangelegd en -geplant. Hoewel klein maar toch groot in afwezigheid waren hier de Dodaars. Waarschijnlijk waren deze erg geschrokken van plotseling opgedoken ornithologen, kortweg ornies, met gigantisch grote lenzen aan de fotografie-apparatuur. Maar we moesten toch verder. En dat deden we ook. Eerst een mooie kleine waterkering dat lekte. Na ontdekking van een boom met lederen zakje terug over de blauwbrug en bij een mooi gemaal nog een stukje rechtdoor over een bruggetje en hier de oorspronkelijke route 
na enig herenoverleg weer opgepakt. Dit overleg werkte blijkbaar 
aanstekelijk, want een tweetal tegemoetkomende wandelmannen op leeftijd spraken ons aan. Met volkomen nonsens hielden zij ons even van onze missie af, maar na een aantal wijze woorden onzerzijds namen zij hun kuierlatten huns weegs. Uiteraard gingen we ons weegs geleid door NMP. Iets verderop drasten we naar een fietspad en wie waren daar wederom? De bijdehante wandelmannen. Nadat de seniorste had laten weten, dat wandelen goed voor de conditie, trokken wij onze conclusies. Dat ondanks dat het ons niet duidelijk was en is hoe ons wandelen goed kan zijn van de conditie van anderen. Maar alla, (en niet allah), ouderdom komt met gebreken, tenminste volgens de overleveringen. Nadat HH door een fietsbelbellende fietsster op leeftijd voor meneer was uitgemaakt, gingen we uitei
ndelijk weer onder het spoor door. Er stond ons nog een grote 
verrassing te wachten. Overgebleven uit een vorige niet-ijstijd zagen we een groep dansende witte dolfijnen. We werden dol en vonden dit zo fijn, dat we naar de auto holden en bijna nonstop doorreden naar Capelle ter Ijssel. Onderweg zagen we nog een bewijs van flitsingepaktpaal, maar toen moesten we toch echt naar Versnaperingsinstelling in leesvoeruitvoering. Te aldaar bleek dat ergens winter moet zijn, want Carolus had er bier van gemaakt. Dat lieten we ons smaken, tesamen met speciaal voor ons warm gemaakte hapjes. Dit alles na een wandeling van 8,9 km in nog geen twee uur.
schoenenritueel en wel direct nadat HF de voiture halt had laten houden op de parkeerplaats bij het sportcentrum aan de,hoe kan het ook anders, Sportlaan. Voor alle zekerheid de paraplu mee en daar gingen ze dan. De beschreven poelen zagen we in tegenstelling tot de ooievaarspaal. Ook was het eerste stuk overvloedig bezaaid met watervogel-, schapen-(en geiten-?) en kon
ijnenuitwerpselen.Toch deden we van de niet-aanwezige kinderen van de hand en staken over na de tweede paddepoel. Vanaf dat moment moesten we de stront ontberen, maar daar voor in de plaats kregen we regelmatig modderigheid voorgeschoteld. Maar in de zonneschijn mocht dat de herenpret niet drukken. Opgetogen togen zij aan kunst voorbij. Onder het spoor door en links af langs de Balijade. Is ons niet opgevallen, maar de HH moesten zich weer eens uitermate verbazen over bouwstijl en bewoning van plaatselijke woonaangelegenheden. Iets verderop linksaf het hondenuitlaatpad op. HF wist niet dat honden een uitlaat hebben en in die zin was de middag educatief gezien voor hem al weer een gro
ot succes. Bij dit pad schijnen veel Grauwe ganzen voor te komen. Voor ons hielden ze zich schuil dachten we, maar, naar later bleek, is de goegemeente in de herfst reeds naar Zuid-Spanje vertrokken. Een aantal lokale poyvrienden bracht ons hiervan op de hoogte. Na een korte ontmoe
ting met een vier maanden jonge hond (en de begeleidster) volgede een sloot met dras en gekapt riet. Na linksaf richting blauw kunstbrugwerk; de lange route. Hier werden de HH samen met de aanwezige boomstruiken volledig in het zonnetje gezet. Na het passeren van slachtplaatsen en het blauwe begon een stukje oernatuur genaamd de Balij en nog niet zo gek lang geleden aangelegd en -geplant. Hoewel klein maar toch groot in afwezigheid waren hier de Dodaars. Waarschijnlijk waren deze erg geschrokken van plotseling opgedoken ornithologen, kortweg ornies, met gigantisch grote lenzen aan de fotografie-apparatuur. Maar we moesten toch verder. En dat deden we ook. Eerst een mooie kleine waterkering dat lekte. Na ontdekking van een boom met lederen zakje terug over de blauwbrug en bij een mooi gemaal nog een stukje rechtdoor over een bruggetje en hier de oorspronkelijke route 
na enig herenoverleg weer opgepakt. Dit overleg werkte blijkbaar 
aanstekelijk, want een tweetal tegemoetkomende wandelmannen op leeftijd spraken ons aan. Met volkomen nonsens hielden zij ons even van onze missie af, maar na een aantal wijze woorden onzerzijds namen zij hun kuierlatten huns weegs. Uiteraard gingen we ons weegs geleid door NMP. Iets verderop drasten we naar een fietspad en wie waren daar wederom? De bijdehante wandelmannen. Nadat de seniorste had laten weten, dat wandelen goed voor de conditie, trokken wij onze conclusies. Dat ondanks dat het ons niet duidelijk was en is hoe ons wandelen goed kan zijn van de conditie van anderen. Maar alla, (en niet allah), ouderdom komt met gebreken, tenminste volgens de overleveringen. Nadat HH door een fietsbelbellende fietsster op leeftijd voor meneer was uitgemaakt, gingen we uitei
ndelijk weer onder het spoor door. Er stond ons nog een grote 
verrassing te wachten. Overgebleven uit een vorige niet-ijstijd zagen we een groep dansende witte dolfijnen. We werden dol en vonden dit zo fijn, dat we naar de auto holden en bijna nonstop doorreden naar Capelle ter Ijssel. Onderweg zagen we nog een bewijs van flitsingepaktpaal, maar toen moesten we toch echt naar Versnaperingsinstelling in leesvoeruitvoering. Te aldaar bleek dat ergens winter moet zijn, want Carolus had er bier van gemaakt. Dat lieten we ons smaken, tesamen met speciaal voor ons warm gemaakte hapjes. Dit alles na een wandeling van 8,9 km in nog geen twee uur. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten