Posts
We nemen u mee naar daar waar de HH de voetstappen gingen zetten. Even een vraag; bent u nieuwsgierig naar de drijfveren der heren? Zo ja, lees gerust verder, want we zijn er wel aan toe om een tipje van onze wandelsluier op te lichten. Laatst is uit een onderzoek naar voren gekomen, dat bij mensen die regelmatig wandelen het geheugen een positieve impuls krijgt. Aangezien de beide HH weleens worden achtervolgd door her en der gaten in herinneringssfeer, komt deze uitkomst van het onderzoek ons zeer gelegen. Stel u voor wat een zootje het zou zijn geweest indien wij de afgelopen jaren niet de wandeldingen hadden gedaan. Vreugde alom dus. Daarnaast nadert een soort van mijlpaal, maar daarover later meer, want om nu gelijk al onze den
kpatronen bloot te geven, gaat veel te ver. Dan nu over tot de orde v
an de gelopen zaken. In Egypte protesteerde men de afgelopen weken voor vernieuwingen. Hierdoor geïnspireerd gingen de HH op zoek naar door hen onbewandedelde paden. En die deden zich voor. Na een gezellig samenzijn met inclusief de mevrouwheren in het weekeinde troffen de HH elkander een tweetal dagen daarna ten huize van de HF. Deze liet met ongepaste trots HH binnen, waarna, mede door weersvoorspellers toedoen, inclusief paraplu en ontkoudingskledingstukken de reis werd aangevangen. Een vesting dienden de HH te bedwingen. Aangezien die van Hellevoetsluis zich daar uitstekend voor leent, werd koers gezet. Parkeren bij het gemeenthuis was een mooie eerste stap aldaar, hoewel uitkijken voor het achtergelaten toetje de tweede stap niet minder gewaagd maakte. De nattigheidswaarschuwing toch in de ruimschoots aanwezige wind geslagen en dus zonder para op pad. De duisternis weerhield ons niet en ook deerde deze generlei. Over de vestingmuren wandelend stelden we vast dat een schipper had afgemeerd en toen het licht aan boord maar uitdeed. Iets verderop deed men op een schip op uiterst nauwkeurige wijze een rood licht telkens aan en daarna weer uit en daarna weer a
an etc. Nauwelijks van deze aan/uit-situatie bijgekomen mochten we van een verzamelaar zijn mooie collectie boeien bekijken. Zonder entree en vanwege onze warme belangstelling kregen we ook nog de kans om zijn kettingen te aanschouwen. Zo, na al dit maar eens even linksaf. 
Vrijstaande twee-onder-een-kapwoondingen en ook vrijstande vrijstaande woningen. Bij één daarvan zagen we een (ver)schijnsel dat ons deed denken aan een groepje bomen aan de Voordijk te Barendrecht. Hier was echter duidelijk meer sprake van gezien mogen worden. Dit gold ook voor de voetbalvelden. Dus staken we de Brielsestraatweg over. Daar bleek dat men te in Hellevoetsluis ook aan gebitten enzo doet. Een reden te meer om het Dibbetzplantsoen in te gaan. Leuk met watertje en bomen en een pad. Ja, de HH komen nog eens ergens. Duidelijk is geworden, dat het aanbod van het aantal parkeerplaatsen daar, devraag ruimschoots overstijgt. Dit zelfde geldt overigens omgekeerd evenredig voor daar waar de HH zich bewonen, maar dit geheel terzijde. Een brugje over en ja hoor, we waren terechtgekomen in het hondenuitlaatuurtje. De buurt waarin we nu terechtkwamen kan ons inziens niet bogen op arbeiderswoningen. Ook al is er ook daar weer felle voetbalverlichting in het geding. Een brievenbus verder linksaf op naar Citta Romana of hoe het tegenwoordig ook maar mag heten. Achter ons ging een zeer verlaagde sportauto 
voorzichtiger dan egeltjes het doen over een verkeersdrempel. Maar onze blik ging gewoon vooruit. Langs de of het Citta, waarvan we overigens niet konden vaststellen of er ook Roemenen zich daar bevonden, op naar het strand. Tot onze verbazing niemand te bekennen. Wel harde wind en op onze lippen het gevoel van zand en zee. Op naar een toren waar iemand met vaste tussenpozen de zaklantaarn aan en uit deed. Een zandduintje trotserend het piertje naar de toren op en met verbazing zagen we aan den overzijde de plaatselijke brandweer een onzichtbare drenkeling redden. De pier weer af en daar werden twee passanten duidelijk jaloers op de prachtige hoofdbedekkingen die wij als HH droeg
en. Kijk, toen zagen we dat het helemaal niet is toegestaan dat we daar onze boten gingen afspuiten. Dus via en langs de lingeriewinkel linksaf naar een normaal zichtbare maar nu middels camouflage enigzins verstopt Fort Haerlem. Op een zijspoor, maar later weer niet, langs in de donkerte 40-45 vacantie-adressen. Rood-witlint hield ons tegen zodat we toch bij de molen uitkwamen. Dan langs de jachthaven met op zich Scandinavisch aandoende behuizingen. D
e HH smulden smakelijk van het aanzicht. Langs de in aanbouw zijnde loods voor scheepsdingen van Bolhuis werden we bijna gebrommerd. Zo dan nu nog even langs een oud pand en hoepla het bolwerk weer op. Zicht op het theater en dan even verder langs het monumentale Gesigt van 't Dok op naar het havenhoofd aan het einde van de Oostkade. De brandweer had inmiddels de reddingsactie be-eindigt, zodat we onverrichterzake de Oostakde terug konden nemen op zoek naar de Kerkstraat. Daar zagen we nog wat oude panden en horeca. Maar de auto was nu zo dicht bij, dat we na 8,01 km. het voor gezien hielden. Op naar onze biljartvrienden. Daar was het behoorlijk druk en gelukkig was ook de automatenverwenner weer op zijn plek. Dubbels en ballen en citroen met Kronen op z'n mexicaans sloten de avonturen op zeer passende wijze af.
kpatronen bloot te geven, gaat veel te ver. Dan nu over tot de orde v
an de gelopen zaken. In Egypte protesteerde men de afgelopen weken voor vernieuwingen. Hierdoor geïnspireerd gingen de HH op zoek naar door hen onbewandedelde paden. En die deden zich voor. Na een gezellig samenzijn met inclusief de mevrouwheren in het weekeinde troffen de HH elkander een tweetal dagen daarna ten huize van de HF. Deze liet met ongepaste trots HH binnen, waarna, mede door weersvoorspellers toedoen, inclusief paraplu en ontkoudingskledingstukken de reis werd aangevangen. Een vesting dienden de HH te bedwingen. Aangezien die van Hellevoetsluis zich daar uitstekend voor leent, werd koers gezet. Parkeren bij het gemeenthuis was een mooie eerste stap aldaar, hoewel uitkijken voor het achtergelaten toetje de tweede stap niet minder gewaagd maakte. De nattigheidswaarschuwing toch in de ruimschoots aanwezige wind geslagen en dus zonder para op pad. De duisternis weerhield ons niet en ook deerde deze generlei. Over de vestingmuren wandelend stelden we vast dat een schipper had afgemeerd en toen het licht aan boord maar uitdeed. Iets verderop deed men op een schip op uiterst nauwkeurige wijze een rood licht telkens aan en daarna weer uit en daarna weer a
an etc. Nauwelijks van deze aan/uit-situatie bijgekomen mochten we van een verzamelaar zijn mooie collectie boeien bekijken. Zonder entree en vanwege onze warme belangstelling kregen we ook nog de kans om zijn kettingen te aanschouwen. Zo, na al dit maar eens even linksaf. 
Vrijstaande twee-onder-een-kapwoondingen en ook vrijstande vrijstaande woningen. Bij één daarvan zagen we een (ver)schijnsel dat ons deed denken aan een groepje bomen aan de Voordijk te Barendrecht. Hier was echter duidelijk meer sprake van gezien mogen worden. Dit gold ook voor de voetbalvelden. Dus staken we de Brielsestraatweg over. Daar bleek dat men te in Hellevoetsluis ook aan gebitten enzo doet. Een reden te meer om het Dibbetzplantsoen in te gaan. Leuk met watertje en bomen en een pad. Ja, de HH komen nog eens ergens. Duidelijk is geworden, dat het aanbod van het aantal parkeerplaatsen daar, devraag ruimschoots overstijgt. Dit zelfde geldt overigens omgekeerd evenredig voor daar waar de HH zich bewonen, maar dit geheel terzijde. Een brugje over en ja hoor, we waren terechtgekomen in het hondenuitlaatuurtje. De buurt waarin we nu terechtkwamen kan ons inziens niet bogen op arbeiderswoningen. Ook al is er ook daar weer felle voetbalverlichting in het geding. Een brievenbus verder linksaf op naar Citta Romana of hoe het tegenwoordig ook maar mag heten. Achter ons ging een zeer verlaagde sportauto 
voorzichtiger dan egeltjes het doen over een verkeersdrempel. Maar onze blik ging gewoon vooruit. Langs de of het Citta, waarvan we overigens niet konden vaststellen of er ook Roemenen zich daar bevonden, op naar het strand. Tot onze verbazing niemand te bekennen. Wel harde wind en op onze lippen het gevoel van zand en zee. Op naar een toren waar iemand met vaste tussenpozen de zaklantaarn aan en uit deed. Een zandduintje trotserend het piertje naar de toren op en met verbazing zagen we aan den overzijde de plaatselijke brandweer een onzichtbare drenkeling redden. De pier weer af en daar werden twee passanten duidelijk jaloers op de prachtige hoofdbedekkingen die wij als HH droeg
en. Kijk, toen zagen we dat het helemaal niet is toegestaan dat we daar onze boten gingen afspuiten. Dus via en langs de lingeriewinkel linksaf naar een normaal zichtbare maar nu middels camouflage enigzins verstopt Fort Haerlem. Op een zijspoor, maar later weer niet, langs in de donkerte 40-45 vacantie-adressen. Rood-witlint hield ons tegen zodat we toch bij de molen uitkwamen. Dan langs de jachthaven met op zich Scandinavisch aandoende behuizingen. D
e HH smulden smakelijk van het aanzicht. Langs de in aanbouw zijnde loods voor scheepsdingen van Bolhuis werden we bijna gebrommerd. Zo dan nu nog even langs een oud pand en hoepla het bolwerk weer op. Zicht op het theater en dan even verder langs het monumentale Gesigt van 't Dok op naar het havenhoofd aan het einde van de Oostkade. De brandweer had inmiddels de reddingsactie be-eindigt, zodat we onverrichterzake de Oostakde terug konden nemen op zoek naar de Kerkstraat. Daar zagen we nog wat oude panden en horeca. Maar de auto was nu zo dicht bij, dat we na 8,01 km. het voor gezien hielden. Op naar onze biljartvrienden. Daar was het behoorlijk druk en gelukkig was ook de automatenverwenner weer op zijn plek. Dubbels en ballen en citroen met Kronen op z'n mexicaans sloten de avonturen op zeer passende wijze af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten