Lekker: plassen

"Hoepla" is een kreet die weleer verbonden was aan Herenleed. In deze tijden wensen wij het toe te voegen aan herenjolijt, Vandaar hoepla. N a eerst niet en toen wel de heerfransauto naar heerhenkhuis alwaar warm onthaal in idem zonlicht. Twijfels over doel en bestemming waren snel als sneeuw voor de zon zo bang en weg. We gaan plassen zien!!! Nee, niet weer Reeuwijk maar dichter bij huis en wel te Rotterdam en nader bepaald bij Hillegersberg enzo. Als bodem voor deze wandeling geldt Wim's Grote Om 2. Maar aangezien de Hilbillies bodemsaneren en wij ook een aardig stuk van de terugreis op onze kleine duimpjes kennen, ziedaar eigen inbreng. Starten deden we bij het NS-station aan de Straatweg. Voorbij de tramremise in de Willem van Hillegaersbergstraat (hoe komt de deelgemeente aan haren naam?) jawel het zwembad maar dan geen zwembad maar speeltuin. Dus. Daar mag veel wel maar ook evenveel eigenlijk niet. Doorlopen mocht denken wij wel, ook al stond dit niet op de wel-lijst. Langs een erg rustgevend en niet-drukaandoend voorgeveltje naar de Bergse Rechter Rottekade met een knipoog naar malle Babbe. De door meneer de Nijs haar toegedichte lichaamskenmerken kunnen we niet bevestigen. Wel werd ons ras duidelijk dat de route van Wim ons niet zou lukken. Gezien open en dichte hekken en eigen risico met vrachtwagens af en aan. Daarom eigen en richting en op Straatweg naar verderop. Fraaie uitzichten over Bergse Voorplas en over de Strekkade. Van allerlei behuizing werden door onze oogzintuigen vastgelegd. Hout, metaal aan creativiteit te kust en te keur. Ook weten we nu wat er terecht is gekomen van de woning op wielen van de weledele heer Pipo. Na een genante vertoning van openbare geilheid der waterhoentjes en een glimp van de Prinsenmolen(anno 1648) gingen we ophaalbruggetje met sluis over om zo bij een molen anno 1776 aan te komen en hier pikten we Wimroute weer op. Hierna ging het al overstekend naar het buurtschap Rotte. Op de Branddreef gingen we links en liepen via onder andere molenstompen, bosgrintpad, horeca, schotse Hooglanders en een duitse kamerverhuurplaats tot het einde van het Wezelpad. Daar gingen we rechtsaf en na circa 500 meter een tegelpad op naar links en konden daarom de rest van de Wimroute ook links laten liggen. We werden grote armoede gewaar. Heel klein behuisden met dito tuintjes. Maar ja, wij moetsen door richting Molenlaan. Nadat we deze overgestoken waren, was de weg naar het eindpunt een fluitje. Nog even een blik over de Bergse Achterplas en wandelschoenen uit en op naar horeca. Hoepla!!! Overigens doet de door ons bijgeleverde routekaart vermoeden dat wij waterkunsten kunnen. Wij wisten het niet.

Lengte: volgens routekaart 8,5 volgens ons 11 km

Tijd: tweeeneenhalf uur

Nagenieten gebeurde met Brugse Zot, een blondje uit Grimbergen en een Palmpaardje. Ja natuurlijk, met bitterhappen; HOEPLA.