Met molentjes lopen.

Zegt u eens eerlijk; heeft u dat u bepaalde dingen dwangmatig doet? Bijvoorbeeld elke nacht 1 uur en 7 minuten in de lucht staren, weer of geen weer. Of de afgelopen vijftien jaar om de vijf minuten op uw horloge kijken. Voor ons landelijk onderzoek hiernaar willen de HH u vragen uw bevindingen aan ons te ontboezemen. Uiteraard stellen we voor de openhartigheid uwerzijds mooie tegemoetkomingen onzerzijds beschikbaar. Zelve openen we de reeks met hetvolgende: de HH gaan nooit op pad zonder al dan niet papieren zakdoeken. Nodig of niet, het geeft ons een zeker gevoel van zekerheid in deze toch nog wel onzekere tijden. Neem nou bijvoorbeeld de wandeling waar het zometeen over gaat. HH zijnen neus deed zeer goed dienst als vochtafvoer, zodat de doekjes goed van pas kwamen. Maar nu ter zake, want we dwalen af en dat is als wandelaars niet altijd een welkome afwisseling. Hoewel deze keer wel. Beginnen we bij het begin, dan kunnen we melden dat de heren op initatiatief van HH in de middag de benenstrekking gingen doen. HF had zijns inziens een passende route ontdekt, waarbij de ijslandse aswolk geen roet in het eten zou kunnen gooien en zijn oude Tomtom was geprepareerd. Al snel bleek dat de benaming Stomstom beter op zijn plaats is, want de HH werden figuurlijk met een kluitje het riet ingestuurd. Desondanks door stuurkunsten van HH werd begin- en einddoel Streefkerk, zonder scheuren van welke aard dan ook, bereikt. Parkeren deed men tegenover cafe 't Centrum, wat de naam geen eer aan doet. Schoenen waren snel verwisseld en daar ging het dan. Over de Lekdijk richting Nieuw-Lekkerland. Hé, wat was dat nou? De anders zo trouwe routevastlegger weigerde dienst, terwijl we net aan een mooie roze auto voorbijliepen. HH is echter van zessen klaar en wist een andere volger de taak uit te laten voeren. Tsjongejonge, even verderop alweer verwarring. Onder de plaatsaanduiding Streefkerk staat"Welkom in Liesveld". Wij nog gezocht naar een verklaring, maar deze hield zich voor ons verborgen. Dit in tegensteling tot een op een slufter gelijkende kwelder. We zonden onszelf zonder een kluitje, maar wel het riet en slik in. Resultaat mooie foto's en bemodderde broeken. Het deerde ons geenszins. Eenmaal de Lekdijk teruggeklommen zagen de HH dat zij stout waren geweest, want de toegang tot het riet etc. is eigenlijk verboden en bovendien gevaarlijk liet men ons middels een bord weten. Trots ging het verder langs onder meer een zielig opgesloten lammetje en vlakbij Nieuw-Lekkerland werd we bordsgewijs gewezen op een recreatieplek. De nieuwsgierigheid was gewekt en dus op zoek. Wat we zagen waren vastgebonden schepen, een alvast klaargezette hoeveelheid grote prikjesmensenstokken en in onze ogen geen beloofde plek. Dus hup weer naar de Lekdijk en echt vlak voor de witte watertoren hoepla het erf van de kaasboerderij op. In de afgelopen jaren schijnen hier uitsluitend op zondag verschrikkelijke dingen gebeurd te zijn, dus op een dergelijke dag adviseren wij u een alternatief te zoeken. Wij werden rondgeleid via koeienschuur, (on)waakhond, konijnenhokken, kippen, kalkoenen(met luidruchtig mannetje) en wederom (on)waakhond en langs maar liefst drie traktoren naar de Tiendweg. Dit pad gingen we linksaf op en het is voorzien van veeroosters( die hier en daar toegedekt zijn) en uiteraard de vaak aanwezige knotwilgen. Vooral natuur werden we gewaar, alhoewel cultivatie in de vorm van een coniverenkwekerij niet ontbrak. Aan de rechterzijde zagen we de Schoonenburgse Heuvel. De HH kwamen beiden met een aannemelijke verklaring voor het ontstaan van de puist in het landschap. Wisten wij veel dat die er al ruim 10.00 jaar ligt! Overigens heeft HH van de Consumentenbond een aantal tips voor fotograveren ontvangen. Het zal u duidelijk zijn, waar het klasseverschil met voorheen op gebaseerd is. Let ook op de verschillen tussen de foto's van beide heren. Maar dit terzijde. Terug naar daar waar het om gaat. Vlak voordat we terug waren bij Streefkerk (of Lieshout) staken we de Zijdeweg over. HF moest en zou onder luiken kijken en daar ontdekte hij zowaar iets. Verderop was men bezig met niet bezig zijn met het herstellen van een oude watermolen. De Achterkantse Molen deed wel haar best en pompte veel water van de ene sloot naar de andere. Eenmaal terug in het dorp zagen we dat ook een plaatselijke poezemeneer wordt ingezet voor het instandhouden van de waterhuishouding. Lustig drinkend op een vlonder deed hij zijn werk. Bij de ingang van de begraafplaats gingen we linksaf en via de kerk kwam zo een einde aan de wandeling. De ca. 9 kilometer vergden 2 uur van onze tijd en daarom gingen we op visite bij horeca te Kinderdijk. Tevreden bestelden we Murphy's en Affligem Dubbel met bittergarnituren. Schrik sloeg ons om het hart toen bij het bier ook zes koppen koffie werden geserveerd. Volgens de ober naar goed Kinderdijks gebruik. We sloegen vriendelijk doch beslist af en gingen met goede gevoelens huiswaarts.