Eigenlijk geen koffie...

Er waren tijden dat wij elkaar spraken en zeiden:
Kun jij je nog herinneren dat wij een keer koffie dronken in plaats van bier? Nou, dat was tegen het zere been want met de naderende alzheimer en medicijngebruik eveneens worden herinneringen inmiddels voorgoed opgeborgen. Hebben wij eindelijk leren bier drinken gaan we dat weer krijgen. Niettemin ontstond er enige emotie want wat bleek, de eerste wandeling was geweest daar waar wij vandaag zouden stoppen. Alleen was onbekendheid aan het begin de oorzaak van behoorlijk graafwerk in collectief herengeheugen. Maar de winnende aanhouders geven u dit dan toch maar in overweging.
Hoe dan ook, om reeds 9.30 uur (ok, iets later) stond HF bij HH en gaf aan dat de temperaturen dermate laag waren dat wandelen de enige leuke optie leek. Naast thuisblijven natuurlijk maar dat doen HH van naturen niet, zij moeten jagen.
Eigen initiatief bracht ons naar de nabijheid van de rotte. De HH wilden namelijk zichzelf ontstijgen en daar kan dat. En hoe.
Wij parkeerden de auto bij de bergse plas en dito ontspanning en gingen op weg. Terwijl wie ons inliepen vroeg een chauffeur va een truck aan de HH of dit de bergse plas was. Natuurlijk konden wij niet ontkennen. Want het was zo. Niettemin was de chauffeur voorzien van een zichtbare handicap die de HH maar weer eens leerde dat zoiets zeker geen reden hoeft te zijn om niet te gaan rijden, al dan niet met een beroep erbij. Hoewel zij verstopten ontdekten wij de schotse kliek en heel snel. Natuurlijk hadden wij hulp van de witte achtergrond. Ziet u wel hoe het wit was en nog is. Via deze genoegens doorstaken wij de kromme tochtweg.

En de tocht was deels althans weg. Voor de rest is een beschrijving niet zo erg relevant aangezien de aanduiding precies aangeeft hoe wij gingen.

Langs de bevroren plas, langs een activiteiten centrum incl. rots ter beklimming, met bovenop een achtergelaten kleinood.

De golfmijnheren en jouwdames waren allemaal voor het verschrikkelijke weer gevlucht. Onder camere bewaking mochten wij dan toch de Rottebergen beklimmen hetgeen geen gemakkelijke opgave was. Want het biedt uitzicht en hoogte.

U kunt de onverschrokken heer Frans zichtbaar met genoegen zien afdalen.

Natuurlijk is hiervoor een inspannende beklimming noodzakelijk geweest.
Dan uiteindelijk via omtrekking naar het beginpunt alwaar wij het restaurant goede herinneringen toewierpen. Dat mocht niet helpen want en sluit op vaste tijden, met en zonder heren.

Dan maar naar de wintertuin al bij de Kralingse plas, alwaar de ramen nog steeds in prima staat verkeren, evenals het eromheen zitende voegwerk.
FRANS: thee met extra honing
HENK: cappucino

FRANS: aangestampte bitterkoeken als taartje
HENK: niet helemaal complete appels met slagroom als taartje