Posts
Jantje zag eens pruimen hangen en wij begonnen deze dag een avontuur aan de Pruimendijk in Rijsoord. Ov
erigens mochten we geen pruimen ontwaren en toch was onzerzijds geen sprake van gedrukte pret. Integendeel. De zon overgoot ons met haar stralen en al snel zagen we dieren die naast eierlegproductie ook worden gebruikt voor een bepaald soort soep. Op onze vragen da
arover werden niet op prijs gesteld en daarom onder de A16 door richting een boerderijcomplex met allerlei kamers voor rare vogels van menselijke pluimage. Even verderop werden we begroet door een niet bijtende of wakende, maar wel blaffende hond, die daarna door de bazin werd gemaand tot normaal doen. Langs 2 villa's met samen 3 voordeuren en nog veel meer keken we links naar de A15, 
maar rechts niet. Daar hadden we regelmatig uitzicht over de plaatselijke Waal en hadden we op een gegeven moment te doen met paardevrouwenliefde. Jawel, ons bleef weinig over dan kijken maar. Voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, traden we het o zo aansprekende Oostendam binnen. Een warm onthaal was ons deel, want Welcome werden we geheten. De enige kleine wanklank was een kliko-inspecterend vrouwmens met hond, die samen een serieuze poging begingen Heer Henk naar het leven te staan. Maar gelukkig deerde het hem niet, evenmin als het klokkenluiden in het aangrenzende Hendrik Ido Ambacht (HIA voor de kenners). Via het Ambachtspad ging het toen naar de Kerkstraat te HIA. We zagen mooie behuizing, verborgen boot, ijs- en watervogels. Heer Henk wel maar Heer Frans zag niet een niet-gehaaste fietser. Enfin, éénmaal in HIA aangekomen, zagen de HH het klokkending met als naam Petra. De niet-gehaaste fietser kwamen we weer tegen en HAH
A. Bij Petra zagen we een zeer veel gezelligheid en geluk uitstralend gezinnetje naar binnen ga
an. En iets verderop werd middels een plaquette op een gebouw ons de vraag gesteld of ook wij er klaar voor zijn. Deze vraag overigens onbeantwoord latend liepen door naar en over de Dorpsstraat, alwaar de kapper en een grote monumentale kerk ons toelachten. Een beetje vreemd vonden we bij cafë de Landbouw dat er alleen geparkeerd mag worden en dat al meer dan honderd jaar, ondanks de twee biljarts. Maar goed, verder over de Achterambachtseweg. Luide ganzen, grote panden en de Waal vielen ons op. Rust heerste op de begraafplaats evenals op het viaduct over de A16, waar we overigens ons hoogste wandelpunt van 
deze keer bereikten. Bij de Rijksstraatweg aangekomen linksaf kregen we een in balans zijnde kerk voorgeschoteld. Dat gaf ons aanleiding om nog even bij een qua naam museumachtig restaurant nog even een blik over de Waal te werpen richting Heerjansdam. Verwachtingsvol liepen we toen terug naar de auto. Vervolgens werden we naar horeca vervoerd. Zo dan.
erigens mochten we geen pruimen ontwaren en toch was onzerzijds geen sprake van gedrukte pret. Integendeel. De zon overgoot ons met haar stralen en al snel zagen we dieren die naast eierlegproductie ook worden gebruikt voor een bepaald soort soep. Op onze vragen da
arover werden niet op prijs gesteld en daarom onder de A16 door richting een boerderijcomplex met allerlei kamers voor rare vogels van menselijke pluimage. Even verderop werden we begroet door een niet bijtende of wakende, maar wel blaffende hond, die daarna door de bazin werd gemaand tot normaal doen. Langs 2 villa's met samen 3 voordeuren en nog veel meer keken we links naar de A15, 
maar rechts niet. Daar hadden we regelmatig uitzicht over de plaatselijke Waal en hadden we op een gegeven moment te doen met paardevrouwenliefde. Jawel, ons bleef weinig over dan kijken maar. Voordat we het eigenlijk in de gaten hadden, traden we het o zo aansprekende Oostendam binnen. Een warm onthaal was ons deel, want Welcome werden we geheten. De enige kleine wanklank was een kliko-inspecterend vrouwmens met hond, die samen een serieuze poging begingen Heer Henk naar het leven te staan. Maar gelukkig deerde het hem niet, evenmin als het klokkenluiden in het aangrenzende Hendrik Ido Ambacht (HIA voor de kenners). Via het Ambachtspad ging het toen naar de Kerkstraat te HIA. We zagen mooie behuizing, verborgen boot, ijs- en watervogels. Heer Henk wel maar Heer Frans zag niet een niet-gehaaste fietser. Enfin, éénmaal in HIA aangekomen, zagen de HH het klokkending met als naam Petra. De niet-gehaaste fietser kwamen we weer tegen en HAH
A. Bij Petra zagen we een zeer veel gezelligheid en geluk uitstralend gezinnetje naar binnen ga
an. En iets verderop werd middels een plaquette op een gebouw ons de vraag gesteld of ook wij er klaar voor zijn. Deze vraag overigens onbeantwoord latend liepen door naar en over de Dorpsstraat, alwaar de kapper en een grote monumentale kerk ons toelachten. Een beetje vreemd vonden we bij cafë de Landbouw dat er alleen geparkeerd mag worden en dat al meer dan honderd jaar, ondanks de twee biljarts. Maar goed, verder over de Achterambachtseweg. Luide ganzen, grote panden en de Waal vielen ons op. Rust heerste op de begraafplaats evenals op het viaduct over de A16, waar we overigens ons hoogste wandelpunt van 
deze keer bereikten. Bij de Rijksstraatweg aangekomen linksaf kregen we een in balans zijnde kerk voorgeschoteld. Dat gaf ons aanleiding om nog even bij een qua naam museumachtig restaurant nog even een blik over de Waal te werpen richting Heerjansdam. Verwachtingsvol liepen we toen terug naar de auto. Vervolgens werden we naar horeca vervoerd. Zo dan.Lengte: pakweg 7,3 km.
Tijd: laten we zeggen anderhalf uur
Versnaperingen: Jupiler en kaboutertjesbier vergezeld van een zakje bitterballen en, schrikt u niet, een zakje friet tralala.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten