Posts
Eerst even dit. Hoewel de Vrouwen Andrea en Margreet erg graag de verslaglegging van dit weekend voor hun rekening wilden nemen, blijft dat een Herenaangelegenheid. Tot zover. Nu dan. Zoals reeds voorspeld, ging het zater
dags echt gebeuren. Na serieus föhngeweld op de verschillende kamers, kon toch al vroeg worden ontbeten, al dan niet met croissants en veel meer, zodat er van onderwegse lege magen geen sprake zou zijn. Onder het genot van zongeschijn en aangename temperatuur togen de heren en de heervrouwen gevieren richting het Bergherbos, alwaar avonturen te beleven zouden zijn. Als leidraad hielden we de route Hettenheuvel (via Tweevoeter) aan. Aangezien er sprake is van kopierechten enzo, wordt het een persoonlijke weergave van wat ons overkwam. Te in Zeddam gingen we langs de katholieke kerk aan de tevens hotelstraat en worstmethardestukken-/duimstraat en iets verderop togen we over Schapenweg naar langs huifkarverhuurcentrum. Hoewel paarden ons trachtten te verleiden, lieten we weten onze eigener benen te willen gebruiken. Zo gedaan. Al ras was er toen Bergherbos, waar we af en toe in en uit gingen. Even bleef de HH-vrouw acherop om vervolgens bij HF een zeer vervaarlijk bloedende wond te constateren. Niets aa
n de hand vond HF en hoepla. Een hijgend vrouwspersoon haalde ons in, maar niets kon ons afhouden van de langzaam stijgende klim over een lengte van 2 kilometer. We werden nog hertepootjesafdrukken gewaar, dus wild en alles om ons heen. Onderzoek leerde ons dat de Hettenheuvel waarop we ons bevonden maar liefst een hoogte van 92 meter kent. Zuurstofmaskers waren dan ook geen overbodige luxe. Na de top. We waren gewaarschuwd voor allerlei bewegende personen en jawel hoor, een aantal van hen op stalen rossen crossten langs ons en door de bossen. Even later keerde de rust weer en konden we weer volop genieten van de omgeving. De bossen, heuvels, open stukken, maisvelden en alle andere landstructuren die we in ons op kond
en nemen, staan ook wel bekend onder de naam "Montferland". Omdat we dit niet erg vonden en nog steeds niet overigens, liepen we in een gezellig tempo door tot het punt waarvan we wisten dat daar koffie, thee en van alles en nog wat genuttigd kon worden. De uitspanning genaamd 't Peeske. Hier doet men overigens natuurvriendelijk met waterterugwinsysteem, zonnepanelen en meer. Wij kunnen u verzekeren dat dat t
erug te proeven was in de drankjes en de appeltaart van hun grootmoeder. Tijdens onze zitting op het terras werden we verrast door de laatstovergebleven menselijk kanonskogel, voorzien van de essentiële beschermende hoofdkap. Bijpassend waren de colafles, het brood en de ruimtegeluiden. Helaas moesten we verder en dat deden we dan ook. Langs de camping met tippi kwamen we ook nog een nep-dassenburcht tegen. Bij de neus genomen liep ons vervolgpad gewoon weer langs bosrand en door het bos. Op en neer ging het, want de heuvels met hoogten van 67 en 77 meter moesten beklommen worden, alvorens we ze konden afdalen. Nadat we 
zicht hadden gekregen op een groot waterpompstation waren we bijna het bos weer uit en bij Zeddam terug. De Grafelijke Torenmolen uit de 15e eeuw werden we gewaar en dit was het algehele sein tot het
opzoeken van horeca, zodat laving en beloning kon plaatsvinden. Uitverkoren werd het Tolhuis. Hier bleek de tijd gewoon teruggedraaid te kunnen worden en kregen we onder andere 12-uutjes voorgeserveerd, net als diverse wespen. Tsjonge, lekkert hoor. Even terug naar het hotel en een schoonheidsslaapje en opfrisdingen. Heerlijk fris aan de avondmaaltijd, waarvoor de kok speciaal voor ons slibtongetjes had ingekocht, maar helaas te weinig, zodat Vrouw Margreet het moest doen met een schnitzel. Er was geen gedrukte pret en zodoende. Hierna gingen we naar 's Heerenberg, zoals eerder gezegd. Na terugkeer werden we onder het genot van trekzak en verfrissende drankjes bezocht door meneer of mevrouw egel. Hoewel niet algeheel, maar wel het sein tot snurkuitoefening, want een overdagse wandeling van ruim 15 kilometer is daarvoor een aangewezen aanstichter.
dags echt gebeuren. Na serieus föhngeweld op de verschillende kamers, kon toch al vroeg worden ontbeten, al dan niet met croissants en veel meer, zodat er van onderwegse lege magen geen sprake zou zijn. Onder het genot van zongeschijn en aangename temperatuur togen de heren en de heervrouwen gevieren richting het Bergherbos, alwaar avonturen te beleven zouden zijn. Als leidraad hielden we de route Hettenheuvel (via Tweevoeter) aan. Aangezien er sprake is van kopierechten enzo, wordt het een persoonlijke weergave van wat ons overkwam. Te in Zeddam gingen we langs de katholieke kerk aan de tevens hotelstraat en worstmethardestukken-/duimstraat en iets verderop togen we over Schapenweg naar langs huifkarverhuurcentrum. Hoewel paarden ons trachtten te verleiden, lieten we weten onze eigener benen te willen gebruiken. Zo gedaan. Al ras was er toen Bergherbos, waar we af en toe in en uit gingen. Even bleef de HH-vrouw acherop om vervolgens bij HF een zeer vervaarlijk bloedende wond te constateren. Niets aa
n de hand vond HF en hoepla. Een hijgend vrouwspersoon haalde ons in, maar niets kon ons afhouden van de langzaam stijgende klim over een lengte van 2 kilometer. We werden nog hertepootjesafdrukken gewaar, dus wild en alles om ons heen. Onderzoek leerde ons dat de Hettenheuvel waarop we ons bevonden maar liefst een hoogte van 92 meter kent. Zuurstofmaskers waren dan ook geen overbodige luxe. Na de top. We waren gewaarschuwd voor allerlei bewegende personen en jawel hoor, een aantal van hen op stalen rossen crossten langs ons en door de bossen. Even later keerde de rust weer en konden we weer volop genieten van de omgeving. De bossen, heuvels, open stukken, maisvelden en alle andere landstructuren die we in ons op kond
en nemen, staan ook wel bekend onder de naam "Montferland". Omdat we dit niet erg vonden en nog steeds niet overigens, liepen we in een gezellig tempo door tot het punt waarvan we wisten dat daar koffie, thee en van alles en nog wat genuttigd kon worden. De uitspanning genaamd 't Peeske. Hier doet men overigens natuurvriendelijk met waterterugwinsysteem, zonnepanelen en meer. Wij kunnen u verzekeren dat dat t
erug te proeven was in de drankjes en de appeltaart van hun grootmoeder. Tijdens onze zitting op het terras werden we verrast door de laatstovergebleven menselijk kanonskogel, voorzien van de essentiële beschermende hoofdkap. Bijpassend waren de colafles, het brood en de ruimtegeluiden. Helaas moesten we verder en dat deden we dan ook. Langs de camping met tippi kwamen we ook nog een nep-dassenburcht tegen. Bij de neus genomen liep ons vervolgpad gewoon weer langs bosrand en door het bos. Op en neer ging het, want de heuvels met hoogten van 67 en 77 meter moesten beklommen worden, alvorens we ze konden afdalen. Nadat we 
zicht hadden gekregen op een groot waterpompstation waren we bijna het bos weer uit en bij Zeddam terug. De Grafelijke Torenmolen uit de 15e eeuw werden we gewaar en dit was het algehele sein tot het
opzoeken van horeca, zodat laving en beloning kon plaatsvinden. Uitverkoren werd het Tolhuis. Hier bleek de tijd gewoon teruggedraaid te kunnen worden en kregen we onder andere 12-uutjes voorgeserveerd, net als diverse wespen. Tsjonge, lekkert hoor. Even terug naar het hotel en een schoonheidsslaapje en opfrisdingen. Heerlijk fris aan de avondmaaltijd, waarvoor de kok speciaal voor ons slibtongetjes had ingekocht, maar helaas te weinig, zodat Vrouw Margreet het moest doen met een schnitzel. Er was geen gedrukte pret en zodoende. Hierna gingen we naar 's Heerenberg, zoals eerder gezegd. Na terugkeer werden we onder het genot van trekzak en verfrissende drankjes bezocht door meneer of mevrouw egel. Hoewel niet algeheel, maar wel het sein tot snurkuitoefening, want een overdagse wandeling van ruim 15 kilometer is daarvoor een aangewezen aanstichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten