Eens, twees of Drieswandeling

Graag vragen we even uw aandacht voor het hiernavolgende. Zelden doen de HH een wandeling die door henzelve geheel is uitgestippeld. Meestentijds maken we dankbaar gebruik van een beschrijving door deze of gene bij elkaar gesprokkeld. Zo kwam ons ter ore dat door de stad Rotterdam, die we reeds op vele manieren wandelend tot ons genomen hebben, een nieuwe route is beschreven. Verantwoordelijk voor dit kleinood zijn Mark van Leeuwen (soms Heer M genaamd) en Ivar Schute, die beiden zeer thuis zijn in het wel en wee van de schrijver Bob den Uyl (1930-1992). Aan de hand van diverse wetenswaardigheden en met als thema het leven en werk van de auteur, heeft het tweetal een wandeling samengesteld langs 23 markante punten en deze beschreven in een fraai boekwerkje voorzien van veel mooie foto's. Het heet "Fraaie vergezichten die onze reis vergallen" en is uitgegeven door uitgeverij Douane te Rotterdam ( http://www.uitgeverijdouane.nl/ of 010-4952778) via wie het verkrijgbaar is. Ons advies: kopen en genieten!! Tot zover dit bericht van algemeen nut.

Gestimuleerd dit soort activiteiten hadden de HH deze week er weer volledig zin in. Gezien het Goede Vrijdagfeit dit maal geen avondwandeling, maar enen die het daglicht kon velen. Plannen werden gesmeed en uiteindelijk werd de plaats Olen (de belgische uitvoering) uitverkoren en gekozen, want daar hebben ze de Drieswandeling. (zie beschrijving onder http://www.wandelpeters.be/Drieswandeling/ ). Bovendien ligt het dicht bij Schravenhage. HH verscheen daarom op onnavolgbare wijze ten huize van HF en wel reeds om 09.20 uur, want er moest en zou rustig aan en toch ruim gewandeld worden. Voorzien van elk een rugzak met naar keuze hun favoriete Warmebakkerkrentenbollen of Echtebakkerswittepuntjesbroodjes, goede zin en nog veel meer werden de autokilometers verslonden. Bij Hazeldonk hield HH even in en toverde een grote beker met een kleintje koffie tevoorschijn. Zo, dan nu België in. "Bij mist" en "bij regen" zijn hier gevleugelde kreten op borden, maar alles liep behoorlijk gesmeerd, zodat de HH reeds voor elven begonnen met de wandeling, 10.56 u om precies te zijn. Op het marktplein ontdekten we dat de omgeving erg geschikt is om te wandelen, want als Dries ons niet had willen hebben, hadden we keuze uit zeker nog 7 andere wandelingen. Bewust werd gekozen voor een bewegwijzerde route. Bij deze willen we de routeplanners van harte danken voor de duidelijke wijze waar en waarop de bordjes zijn geplaatst. Hierdoor konden we ons volledig concentreren op de voetbewegingen en de omgeving. Daar kan men hier ten nederlande nog het één en ander van leren. Ook is de directe omgeving van het plein geschikt voor een keuze van horeca. Daarover later meer. Dat de HH in een ander land waren aangekomen, werd ons al vrij snel duidelijk door de manier van al dan niet woningbouw. Wat ons werd voorgeschoteld ging van een caravan geïntegreerd in een chalet tot aan gebouwen die voor 75% uit dak bestaan. Erg blij werden we van waarschuwingen voor verhoogde kruispunten. HF werd hierdoor echter achteloos en bij diverse niet-aangekondigde verhogingen in het wegdek stootte hij den tenen. Ook hebben we geleerd wat trage paden zijn. Vriendelijk is men te aldaar uitermate, wat onder andere naar voren kwam door de gebrommerde postbode die ons beiden een goede dag wenste. Verder vielen ons nog meer keelklanken ten deel van lokalen zoals een dame voorzien van 2 Jack Russels, maar van enige duidelijkheid over de inhoud van de klanken van zowel de dame als de honden is tot op heden geen sprake. Dieren houdt men hier overigens in groten getalen en vooral in de vorm van geiten en kipvarianten. Verder kunnen we nog melden dat de trein het spoor wel grotendeels bijster is. Dat gaf ons mooi de kans na een gevaarlijke oversteek even iets te nuttigen. Voordat het vergeten gaat worden, moeten we nog even melden dat in het vrij toegankelijke kapelletje geld in een kastje gedaan kan worden en dat dan de volgende dag het geld is omgevormd naar een kaars. Rara, hoe kan dat? Wat dacht u van dit? Blijkens verkeersbord worden kinderen hier gemaand rustig te rijden. Even later werden we ingehaald door een inderdaad rustig rijdend maar veel lawaai makende Fiat 500 (oude uitvoering). Overigens werd door de Wildbeheerseenheid Westerlo-West (kortweg WWW) een dringend beroep ons gedaan de natuur ter respekteren. Uiteraard gaven de HH daaraan gehoor. Na nog een zeer gevaarlijke oversteek bleek dat we ons niet geheel aan de regels hadden gehouden, want we hadden niet gewacht tot de groep voltallig was en er samen overgestoken kon worden. Na rijp beraad besloten we dat onze groep bestond uit ons tweebeiden. Vandaar dat het goed afliep. Bij de Teunenbergingang werden we een uitstekende picknickplaats gewaar. Ontdaan van onze jassen zetten we de tanden in de meegezeulde overheerlijkheden en peuzelden, deze genietend van de zon, tevreden op. Verder ging het en hoewel de groene metalen poort ons inziens was verdwenen, konden we de route dankzij de bordjes afmaken. Na een blik op het motorcrossheuveltje en een aan de snelweg A13 gelegen en te koop staande bouwval met grond restte ons niets dan via de in België goed ingeburgerde broodautomaat het plein op te zoeken en een keuze te maken uit de horeca-aanbiedingen. Aanvankelijk twijfelend over het buitenterras stoven we De Pispot van Keizer Karel binnen, om die even snel weer te verlaten en neer te strijken in de ierse pub Mc Doll. Hier genoten we van afwisselende muziek en vooral ook van Leute Bokbier. De leute zit ook in het bijbehorende glas, waarvan de poot is afgezaagd, waardoor het in een blokje hout moet worden gezet om rechtop te blijven staan. HH heeft dit goede voorbeeld thuis gevolgd en gelooft u hem nou maar; het scheelt enorm in de afwas. Al met al zeer de moeite waard om de reis naar Olen te ondernemen.