Posts
De HH hadden gehoord van Koninginnedag en wilden daarom een blijk van Oranjegezindheid doen. Spullen te koop aanbieden op de vrijmarkt zou het mooiste zijn, maar HF liet weten op die dag een beetje de muzikant uit te willen hangen, zodat dat plan in het water viel. Later bleek dat als we wel waren gegaan alle dierbare spullen ook zeiknat zouden zijn geworden. Hebben we voor de volg
ende keer nog wat tenminste. Het op één na beste plan bestond uit een wandeling maken. HH zette op diverse manieren zijn betste beentje voor en kwam met ophaal- en routeplan. Geheel verrast liet HF zich vervoeren naar de plaats 
Ridderkerk (hem o zo bekend vanwege taxi-activiteiten) en met name dat deel dat in de volksmond Slikkerveer wordt genoemd. Voor het parkeren werd het Dillenburgerplein gebruikt. Dat is namelijk lekker dicht bij een flappentapper en het beginpunt van de wandeling genaamd de historische route Slikkerveer. Voor de officiële beschrijving: http://www.historischerouteslikkerveer.nl/folder_historische_route_slikkerveer.pdf . Voor degenen die daar genoegen mee nemen, houdt het hier op. Voor de enekeling die nieuwsgierig is naar wat wij verder te vertellen hebben, blijf aan uw toestel. Omdat er keuze is tussen lang en kort, deden we lang natuurlijk, ondanks het feit dat de buienradar ons wilde doen geloven dat dan tijdens onze rondgang we zouden getracteerd op flinke regenval. Kon ons niks schelen en daarom voorzien van regenschermen hoepla op pad. Omdat van ons werd verlangt, startte
n we bij het begin. Even verderop kwamen we aan bij de plek waar eens een L.T.S. stond. Daarvan was ni
ets meer te zien dus verder naar de ruïne van Huys te Woude, inmiddels voorzien van prachtige hedentijdse kunstuitingen. Hiervan onder de indruk op naar de Pit (put) van Gent. Rare lui die Slikkerveerders of Slikkerianen. De put en zijn bord zijn we door de indrukken voorbij gelopen, waardoor we elders op de route de ZABO gemist hebben. Bij het touwslagerijbord stonden we nog even stil net als het bord van de Dolfijn, ooit het parelzwembad uit de omgeving. De volgende vijf aandachtspunten bleken nog wel aanwezig te zijn. Nadat HF nog even van een collega de stand van zaken had vernomen en HH HF voorzag van een prachtig kade in de vorm van luchttoedieningsapparatuur, ging het vlak voor de grens met Bolnes op naar de Donckselaan. Hoewel niet opgenomen in de route, konden de HH de verleiding niet weerstaan en betreden geheel op eigen 
risico en initiatief de Doncksestraat om dit authentiek stukje bouwnijverh
eid te bezichtigen. Het doet ietwat klein aan, net als 1 van de aldaar geparkeerde automobielen, maar sfeer is er zeker. Een leuk ogend kapelletje deed zich iets verderop aan de Donckselaan voor. Nu werd het voor ons tijd op de ogen te richten op Huys ten Donck. Van de monnikken geen spoor, maar wel van de heer Christo, die op onnavolgbare wijze het huis heeft ingepakt. In verband met copyright durven we geen foto's te publiceren, dus waar te lande u ook resideert, haast u naar Slikkerveert. Tot aan het koetshuis zagen we veel fabriekachtige gebouwen, die naar wij hopen betere tijden hebben gekend. Dit geldt in ieder geval voor het Lekveer. Logies dat het veer verdw
enen is, want volgens de routebeschrijving diende het veer naast huisnummer 430 aan te leggen, terwijl het duidingsbord ter plaatse gewag maakt van huisnummer 320. Zoals gezegd, rare jongens die Slikkerianen. Om het 1 en ander goed te maken werden we door een ietwat slaperige uitvoering van het poezenras uitgenodigd tot knuffelacties. Ja, dan komt in de HH de ware aard toch weer naar boven. Na dit oponthoud moesten we snel verder want er was ons regen belooft. Tot nu toe moesten we die ontberen, maar misschien dat verderop het beloofde op ons hing te wachten. Na de niet meer watertoren niet gezien te hebben, zagen we wel een geheime auto. Dit was 
waarschijnlijk een afleidingsmanouevre. We weten het niet. Wat we wel weten en ook zagen, is dat ook in Slikkerveer sprake is van verzamelwoede. Wat men precies verzamelt, is niet duidelijk. maar dat men verzamelt en al veel bij elkaar heeft gesprokkeld, behoeft onzerzijds geen betoog. Nou zeg, daar staat een vrijstaand huis. Soms zijn er twij
fels over het al dan niet vrijstaan van het huis, maar in dit geval is er geen twijfel mogelijk. Volgens ons heeft het te maken met hoe het gebouwde is vormgegeven. Je moet er niet aan denken, dat je daar naast moet staan als huis. Maar goed, verder met de route. Vooral het Polenkamp is er op vooruit gegaan, kunnen we u nog melden. We zagen nog de tot electrawinkel omgetoverde kruidenierswinkel, alvorens we langs oudeschoenvetersrokende Slikjeugd ons eindpunt bereikten. Na rijp beraad trokken de HH 
richting Barendrecht om aldaar op een buitenterras zich tegoed te gaan doen ons alcoholbierische versnaperingen. Nagenietend en genietend van heerlijk weer en Westmalle Dubbels zaten zij buiten. Dit totdat er van buienradarswege toch een giganties onweer over ons werd uitgestord en we naar binnen verhuisden. Nadat men de muziekkeuze aanpaste, werd het tijd om te verkassen.
ende keer nog wat tenminste. Het op één na beste plan bestond uit een wandeling maken. HH zette op diverse manieren zijn betste beentje voor en kwam met ophaal- en routeplan. Geheel verrast liet HF zich vervoeren naar de plaats 
Ridderkerk (hem o zo bekend vanwege taxi-activiteiten) en met name dat deel dat in de volksmond Slikkerveer wordt genoemd. Voor het parkeren werd het Dillenburgerplein gebruikt. Dat is namelijk lekker dicht bij een flappentapper en het beginpunt van de wandeling genaamd de historische route Slikkerveer. Voor de officiële beschrijving: http://www.historischerouteslikkerveer.nl/folder_historische_route_slikkerveer.pdf . Voor degenen die daar genoegen mee nemen, houdt het hier op. Voor de enekeling die nieuwsgierig is naar wat wij verder te vertellen hebben, blijf aan uw toestel. Omdat er keuze is tussen lang en kort, deden we lang natuurlijk, ondanks het feit dat de buienradar ons wilde doen geloven dat dan tijdens onze rondgang we zouden getracteerd op flinke regenval. Kon ons niks schelen en daarom voorzien van regenschermen hoepla op pad. Omdat van ons werd verlangt, startte
n we bij het begin. Even verderop kwamen we aan bij de plek waar eens een L.T.S. stond. Daarvan was ni
ets meer te zien dus verder naar de ruïne van Huys te Woude, inmiddels voorzien van prachtige hedentijdse kunstuitingen. Hiervan onder de indruk op naar de Pit (put) van Gent. Rare lui die Slikkerveerders of Slikkerianen. De put en zijn bord zijn we door de indrukken voorbij gelopen, waardoor we elders op de route de ZABO gemist hebben. Bij het touwslagerijbord stonden we nog even stil net als het bord van de Dolfijn, ooit het parelzwembad uit de omgeving. De volgende vijf aandachtspunten bleken nog wel aanwezig te zijn. Nadat HF nog even van een collega de stand van zaken had vernomen en HH HF voorzag van een prachtig kade in de vorm van luchttoedieningsapparatuur, ging het vlak voor de grens met Bolnes op naar de Donckselaan. Hoewel niet opgenomen in de route, konden de HH de verleiding niet weerstaan en betreden geheel op eigen 
risico en initiatief de Doncksestraat om dit authentiek stukje bouwnijverh
eid te bezichtigen. Het doet ietwat klein aan, net als 1 van de aldaar geparkeerde automobielen, maar sfeer is er zeker. Een leuk ogend kapelletje deed zich iets verderop aan de Donckselaan voor. Nu werd het voor ons tijd op de ogen te richten op Huys ten Donck. Van de monnikken geen spoor, maar wel van de heer Christo, die op onnavolgbare wijze het huis heeft ingepakt. In verband met copyright durven we geen foto's te publiceren, dus waar te lande u ook resideert, haast u naar Slikkerveert. Tot aan het koetshuis zagen we veel fabriekachtige gebouwen, die naar wij hopen betere tijden hebben gekend. Dit geldt in ieder geval voor het Lekveer. Logies dat het veer verdw
enen is, want volgens de routebeschrijving diende het veer naast huisnummer 430 aan te leggen, terwijl het duidingsbord ter plaatse gewag maakt van huisnummer 320. Zoals gezegd, rare jongens die Slikkerianen. Om het 1 en ander goed te maken werden we door een ietwat slaperige uitvoering van het poezenras uitgenodigd tot knuffelacties. Ja, dan komt in de HH de ware aard toch weer naar boven. Na dit oponthoud moesten we snel verder want er was ons regen belooft. Tot nu toe moesten we die ontberen, maar misschien dat verderop het beloofde op ons hing te wachten. Na de niet meer watertoren niet gezien te hebben, zagen we wel een geheime auto. Dit was 
waarschijnlijk een afleidingsmanouevre. We weten het niet. Wat we wel weten en ook zagen, is dat ook in Slikkerveer sprake is van verzamelwoede. Wat men precies verzamelt, is niet duidelijk. maar dat men verzamelt en al veel bij elkaar heeft gesprokkeld, behoeft onzerzijds geen betoog. Nou zeg, daar staat een vrijstaand huis. Soms zijn er twij
fels over het al dan niet vrijstaan van het huis, maar in dit geval is er geen twijfel mogelijk. Volgens ons heeft het te maken met hoe het gebouwde is vormgegeven. Je moet er niet aan denken, dat je daar naast moet staan als huis. Maar goed, verder met de route. Vooral het Polenkamp is er op vooruit gegaan, kunnen we u nog melden. We zagen nog de tot electrawinkel omgetoverde kruidenierswinkel, alvorens we langs oudeschoenvetersrokende Slikjeugd ons eindpunt bereikten. Na rijp beraad trokken de HH 
richting Barendrecht om aldaar op een buitenterras zich tegoed te gaan doen ons alcoholbierische versnaperingen. Nagenietend en genietend van heerlijk weer en Westmalle Dubbels zaten zij buiten. Dit totdat er van buienradarswege toch een giganties onweer over ons werd uitgestord en we naar binnen verhuisden. Nadat men de muziekkeuze aanpaste, werd het tijd om te verkassen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten