In den Ommoordkast

Soms zou een verhaal kunnen beginnen met een pakkende start. Bijvoorbeeld: wij zagen een giraffe in een moderne nieuwbouwwijk. Aangezien zoiets niet normaal is stelden de HH een onderzoek in. Leest vooral verder. Het wordt echt spannend.
De giraffe bleek van het mannelijk ras te zijn want hij had een dubbelbock in de hand (merken noemen wij niet) en liep enigszins lallend door de wijk. Wat bleek bij navraag: hij was op zoek naar een nieuw appartement en had van horen zeggen, (want zo gaan die dingen in de dierenwereld), dat bij een Hesseplaats een dergelijk gebouw verscheen. Aangezien haast geboden was had de trouwe viervoeter zich al wandelend vanuit de onder bezuinigingsdrift vallende diergaarde losgemaakt en was op zoek gegaan naar passende woonruimte. Iets boven de 14e verdieping leek het beest wel wat. Wat bleek? Al 60 % verkocht. Maar wat bleek tevens: gesloten. Niets te kopen dus. De HH hebben de giraffe die zich niet wenste te bekendmaken aldus teruggebracht naar de enige echte diergaarde. Overigens wist het beest wel de uitslag van 10-0 of 0-10 te memoreren. Alsof dat de HH geen zeer doet!
Zo ziet u maar dat ook de dierenwereld ten prooi valt aan de tomeloze bezuinigingsdrift die menig beursgenoteerd bedrijf e/o regering momenteel ten toon spreidt. Wij hebben de giraffe eens lekker ingestopt en middels het verhalen van een spannend vertelsel viel hij alras in een onbezorgde slaap. Ja, zo zijn de HH dan ook weer wel.
U snapt natuurlijk wel dat de werkelijkheid altijd veel erger is. Want het was weer gewoon het oude lied dat er een ophaal ritueel was richting de Hesseplaats. Dat HF zo nodig die overbekende andere schoenen aan HH wilde laten zien en dat we toen pas konden gaan wandelen. Eerst natuurlijk had HH ons aangemeld bij de Appel fa. Zoals u uit de kaart kunt halen is de wandeling losjes gebaseerd op een vorig iets, waar met name HH leuke herinneringen aan heeft die met benauwdheid te maken hebben en linker toiletten.
Voor de verandering wandelden wij de route andersom. Ja, je moet er maar op komen....
Langs de Keizershof (voor werkelijk ALLE partijen) richting de Rotte die voor de verandering wel op de bekende plaats lag. Hier togen wij LA en liepen langs het water dat het een lust was. Kijk maar eens naar deze doorkijkplaat.
Onderweg verspraken wij veler zaken. Onder meer over een afgelopen vrijdagavond, over komend succes van HF bij de oudere medemens (want die horen niet hoe slecht hij niet zingt) en aldus een keer weer LA en terug naar Ommoord. Wij gingen in dit geval helemaal buitenom en via het varenpad. Net als u ontdekten wij dat van varen niets terecht kwam. Beter noemde men dit varenweg. Middels andere varens en rozen overstaken wij de Pr. Rooseveltweg en bevonden ons ten ene male in een obscuur gedeelte van de wijk. Met grote voertuigen weet men wel raad. Weer LA en achter en doorlangs een gezellig gedeelte van onze wandeling. Met name de speelsheid van de opzet van de wijk was apart. Niet iedereen zal het opvallen denken wij. Je moet ervoor open staan. Net toen we dachten dat we door konden lopen gebeurde er niets en zodoende konden wij. Via bloemen, distels en gras overstaken wij de Pr. Alexanderlaan en met gevaar ook de Metro. Links lag kunst. Toen was de kruidenbuurt aan de beurt. En wis en waarachtig, daar had je de Pr. Rooseveltweg weer. Geeft niks, die steken wij toch gewoon weer over. We waren er nu toch. En toen meldde HF ineens dat het einde van de wandeling aanstonds. Nou, dat kwam aan kan ik u verzekeren. Maar al snel verscheen een glimlach op het gezicht van HH want hij wist dat bierdrinken zou volgen, mogelijk met 010 bitterballen en pittige kaasstengels. Als u goed kijkt biedt het filmpje uitkomst. Om te lezen kwamen wij hier niet, om te drinken en te eten des te meer. Heerlijk.
De HH wensen u een fijne week, ja wij weten dat u bijna niet kunt wachten op onze nieuwe avonturen, maar niettemin zal het toch en hopen iedereen plus een extra volgende keer weer lezend aan te treffen. Volgt ons niet op twitter want daar zijn we (nog) niet.