Posts
Verrassende dingen zijn meestal verrassend. Dusdanig ging HF eens op bezoek bij HH en trof hem warempel ten zijnen huize aan. Dit ging wel gepaard met tevens aanwezigheid van twee dames met gerestaureerde voetonderdelen. Omdat de tuin van HH verhoogd wenste te worden, moesten de HH deze avond gaan wandelen, wat dientengevolge gebeurde. Hoewel kortgeleden
ook, nu naar Zevenkamp middels openbare metro vanaf en met overstap. In de metro ontdekte HH een al dan niet verdacht rollend pakketje. Na voorzichtig onderzoek bleek de M.O.D. niet ingeschakeld te worden. Een blik soep van deze kwaliteit zal geen vlieg kwaad doen. En dus overstappen. Lopend op het wachtperron, zette HH HF op
het verkeerde been door plotsklaps een linksafbeweging te doen naar een meneer in een rolstoel. Het d
oel was echter iets anders. Instappen en even later zo, dan nu uitstappen bij halte Leger des Heils. Destijds deden de HH dat daar als agenten. Ditmaal als gewoon zichzelven, wat voor veel meer opzienbaring zorgde. Zowel "sure we can" als de vis/vleesverkoper had het busje op de stoep geparkeerd, maar de HH hadden een doel: de werkplek der Vrouwe A. bekijken. Al dan niet met tuin (wil ook opgehoogd en zo) zagen wij zoal: sportdingen voor rollatoren e.d., een prachtige marktkraam met koopwaar of zoiets, een formidabele ingang; tevens uitgang. Ja, het is ons wel duidelijk waarom de vrouwe in kwestie zo gaarne naar deze stek komt. Hoewel de vlaggen er zo maar wat bijhingen. Middels tekst op Vespabestelding kregen de HH een zeer persoonlijke boodschap en wel dat zij toch lief worden gevonden. Warm gevoel en wat dies meer zij, maar toch langs te koopwoningen om een glimp op te vangen van het nu niet te koop zij
nde en vroeger door HH bewoonde. Omdat de poes van verderop het hogerop had gevonden moesten de HH water ov
ersteken middels een levensgevaarlijk brug. Ongedeerd daarna uiteraard. Moedig Capelle aan den IJssel betredend en HF een reeds ver van tevoren tot mislukken gedoemde paalwerppoging. En dit niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Hé kijk nou: een vissekomkantoorgebouw en, nou zeg, kantoor van de persoon die op helicopterbushalte in Libië stond te wachten. Bij het hotel werd verderlopen via het parkeerterrein door water onmogelijk gemaakt. Maar gelukkig daar was een wandelpad en die wees ons het wandelpad. Onder de A-20 kwam een fiets met veel tassen maar geen fietstassen ons tegemoet. Met een zeer onverstaanbare kreetgingen de fiets en berijder aan ons voorbij. Even de donkerte opzoeken om vervolgens bij honkbalvelden het licht volop te zien. Ook waren daar de kraters te zien vanwaaruit enkele kruisraketten zijn afgevuurd (en ook weer ingeslagen). Een vrouwenfiets kon
hierdoor een glimlach van oor tot oor niet voorkom
en. Wat verder nog opmerkelijk was, zijn de volgende. Een vervoermiddel van een niet nader door ons te noemen duits merk beginnend met Ope werd, hoe belachelijk, als optie aangemerkt; een gebouw met een bel op hoogte waar de doelgroep van 0 tot 2 jaar met geen mogelijkheid bij kan en een pand dat na onze laatste voorbijkoming van stutvoorziening is voorzien. De HH weten niet hoe dat met u gaat, maar na dergelijke ervaringen is het dan toch echt tijd voor rafitaering. Ergens vonden de HH iemand bereid om Meibock van de wisseltap te doneren en tesamen met ronde dingen van Ketelbinkie was dat een mooi iets.
ook, nu naar Zevenkamp middels openbare metro vanaf en met overstap. In de metro ontdekte HH een al dan niet verdacht rollend pakketje. Na voorzichtig onderzoek bleek de M.O.D. niet ingeschakeld te worden. Een blik soep van deze kwaliteit zal geen vlieg kwaad doen. En dus overstappen. Lopend op het wachtperron, zette HH HF op
het verkeerde been door plotsklaps een linksafbeweging te doen naar een meneer in een rolstoel. Het d
oel was echter iets anders. Instappen en even later zo, dan nu uitstappen bij halte Leger des Heils. Destijds deden de HH dat daar als agenten. Ditmaal als gewoon zichzelven, wat voor veel meer opzienbaring zorgde. Zowel "sure we can" als de vis/vleesverkoper had het busje op de stoep geparkeerd, maar de HH hadden een doel: de werkplek der Vrouwe A. bekijken. Al dan niet met tuin (wil ook opgehoogd en zo) zagen wij zoal: sportdingen voor rollatoren e.d., een prachtige marktkraam met koopwaar of zoiets, een formidabele ingang; tevens uitgang. Ja, het is ons wel duidelijk waarom de vrouwe in kwestie zo gaarne naar deze stek komt. Hoewel de vlaggen er zo maar wat bijhingen. Middels tekst op Vespabestelding kregen de HH een zeer persoonlijke boodschap en wel dat zij toch lief worden gevonden. Warm gevoel en wat dies meer zij, maar toch langs te koopwoningen om een glimp op te vangen van het nu niet te koop zij
nde en vroeger door HH bewoonde. Omdat de poes van verderop het hogerop had gevonden moesten de HH water ov
ersteken middels een levensgevaarlijk brug. Ongedeerd daarna uiteraard. Moedig Capelle aan den IJssel betredend en HF een reeds ver van tevoren tot mislukken gedoemde paalwerppoging. En dit niet noodzakelijkerwijs in die volgorde. Hé kijk nou: een vissekomkantoorgebouw en, nou zeg, kantoor van de persoon die op helicopterbushalte in Libië stond te wachten. Bij het hotel werd verderlopen via het parkeerterrein door water onmogelijk gemaakt. Maar gelukkig daar was een wandelpad en die wees ons het wandelpad. Onder de A-20 kwam een fiets met veel tassen maar geen fietstassen ons tegemoet. Met een zeer onverstaanbare kreetgingen de fiets en berijder aan ons voorbij. Even de donkerte opzoeken om vervolgens bij honkbalvelden het licht volop te zien. Ook waren daar de kraters te zien vanwaaruit enkele kruisraketten zijn afgevuurd (en ook weer ingeslagen). Een vrouwenfiets konhierdoor een glimlach van oor tot oor niet voorkom
en. Wat verder nog opmerkelijk was, zijn de volgende. Een vervoermiddel van een niet nader door ons te noemen duits merk beginnend met Ope werd, hoe belachelijk, als optie aangemerkt; een gebouw met een bel op hoogte waar de doelgroep van 0 tot 2 jaar met geen mogelijkheid bij kan en een pand dat na onze laatste voorbijkoming van stutvoorziening is voorzien. De HH weten niet hoe dat met u gaat, maar na dergelijke ervaringen is het dan toch echt tijd voor rafitaering. Ergens vonden de HH iemand bereid om Meibock van de wisseltap te doneren en tesamen met ronde dingen van Ketelbinkie was dat een mooi iets. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten